Ο καφές δεν αλλάζει αν δεν βάλουμε εμείς το χεράκι μας...

Επιτυχημένα στελέχη πολυεθνικής συναντούν τον παλιό τους καθηγητή από το πανεπιστήμιο.

Η συζήτηση στρέφεται στην καθημερινότητα, στο στρες και στη ζωή.

Ο καθηγητής ετοιμάζεται να σερβίρει καφέ, κρατώντας μια μεγάλη κανάτα και πολλά και διαφορετικά φλιτζάνια. Άλλα ήταν από πορσελάνη, άλλα από πλαστικό άλλα από κρύσταλλο.

Μερικά ήταν φθηνά, άλλα ακριβά και άλλα πολύ ιδιαίτερα.

Ζήτησε από τους πρώην φοιτητές του να διαλέξουν.

Όταν όλοι τους είχαν στο χέρι ένα φλιτζάνι καφέ, ο καθηγητής είπε: "Πήρατε όλοι τα ακριβά φλιτζάνια και αφήσατε τα απλά και όσα έμοιαζαν φθηνά.

Ενώ είναι φυσιολογικό να θέλετε το καλύτερο για τον εαυτό σας, αυτή είναι η πηγή του στρες σας.

Αυτό που θέλατε όλοι ήταν ο καφές, όχι το φλιτζάνι, αλλά εσείς συνειδητά κλίνατε στα καλύτερα φλιτζάνια και ακόμα χειρότερα, κοιτάζατε να δείτε μήπως ο διπλανός σας πήρε καλύτερο φλιτζάνι από σας. Αν η ζωή είναι ο καφές, τότε οι δουλειές, τα χρήματα και η καριέρα είναι τα φλιτζάνια.

Είναι απλώς και μόνο εργαλεία που συγκρατούν και περιέχουν τη ζωή, όμως η ποιότητα της ζωής δεν αλλάζει. Μερικές φορές με το να επικεντρώνεσαι μόνο στο φλιτζάνι χάνεις τη δυνατότητα να απολαύσεις τον καφέ..."

Το φλιτζάνι μπορεί να είναι ακριβό ή ιδιαίτερο, πλαστικό ή και πορσελάνινο.

Ο καφές όμως δεν αλλάζει. Είναι γλυκός, πικρός ή και μέτριος, όπως και η ζωή μας και μόνο με τη δική μας παρέμβαση θα είναι όπως ακριβώς τον θέλουμε.

Γι΄ αυτό προτιμότερο είναι να εστιάζουμε την προσοχή μας στον καφέ, παρά να κοιτάζουμε αν το φλιτζάνι είναι ακριβό, όμορφο και ιδιαίτερο.

Ο καφές δεν αλλάζει αν δεν βάλουμε εμείς το χεράκι μας..

Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα.

Διαβάζοντας το παραπάνω κείμενο για πρώτη φορά, αναλογίστηκα πόσες φορές αγόρασα κάτι ή γενικά επέλεξα και εγώ κάτι με μόνο κριτήριο την εξωτερική εμφάνιση ή τη μάρκα, ενώ πολλές φορές αυτό που αγόραζα ήταν είτε εντελώς περιττό ή και πολλές φορές άβολο για τη χρήση που το ήθελα. Εμβαθύνοντας λίγο περισσότερο  και επεκτείνοντας τις επιλογές μας σε πολλά και σε ουσιωδέστερα θέματα της ζωής μας βλέπουμε πως πραγματικά παρασυρόμαστε από  ανώφελες  εξωτερικές παρουσιάσεις και πρόσκαιρους εντυπωσιασμούς, χάνοντας την ουσία.

Πόσες φορές σπουδαία γεγονότα της ζωής μας δεν περνάνε χωρίς να τα ζήσουμε πραγματικά, γιατί εμείς αναλωνόμαστε στις τεχνικές λεπτομέρειες και στις προετοιμασίες τους. Μας ενδιαφέρει τι ρούχα και τι δώρο θα πάμε σε κάποιον που υποτίθεται ότι αγαπούμε και δεν χαιρόμαστε για την επικοινωνία μαζί του. Αγχωνόμαστε για την προετοιμασία του φαγητού που θα προσφέρουμε σε κάποιον φιλοξενούμενό μας και παραμελούμε τον ίδιο τον φιλοξενούμενο. Αγωνιζόμαστε να προσφέρουμε ό,τι καλύτερο και ακριβότερο στα παιδιά μας, αλλά δεν παίζουμε μαζί τους. Και ο κατάλογος αυτός δεν τελειώνει, αφού  μέχρι σήμερα η ζωή μας  είχε αξία για το περιτύλιγμά της και όχι για την ίδια.  Αντικαταστήσαμε την ισόρροπη σχέση με τον εαυτό μας από «είναι» σε «έχειν», τη σχέση με τον άλλον από «συναναστροφή» σε «συναλλαγή» και τη σχέση με το θείο από «πρόσωπο» σε «είδωλο». Και ο καφές μας έγινε νερουλός, άγευστος και άοσμος!!!   Ίσως η κρίση που θα αλλάξει σίγουρα το περιτύλιγμα της ζωής μας, μας βοηθήσει να βρούμε το αληθινό νόημά της και να ζήσουμε την ουσία της.