200 χρόνια από την Επανάσταση!

200 χρόνια από την Επανάσταση!

«Ξεσηκωθείτε και χτυπάτε, αδέλφια. Ο κόσμος μπορεί να μας πει τρελούς. Μα εμείς, αν δεν ήμασταν τρελοί, δε θα κάναμε την επανάσταση. Καιρός να πάρουμε εκδίκηση για τα τόσα βάσανα και να αποτινάξουμε το ζυγό της σκλαβιάς. Όποιος είναι Χριστιανός και αγαπά την πατρίδα του, ας έρθει μαζί μου. Η νίκη θα είναι δική μας. Ο Θεός υπόγραψε την ελευθερία μας και δεν παίρνει πίσω την υπογραφή του. Εμπρός αδέλφια. Μην ξεχνάτε πως είμαστε Έλληνες και πως τη λευτεριά μας την κερδίζουμε πάντα με αγώνες και αίμα. Μη σκύβετε άλλο πια το κεφάλι στον τύραννο. Ας εναντιωθούμε στη μοίρα μας και ας σπάσουμε με τα σπαθιά μας τις ματωμένες αλυσίδες της σκλαβιάς μας. Ας ορκιστούμε όλοι μαζί, αδέλφια. Ελευθερία ή Θάνατος».  Θ. Κολοκοτρώνης.

-----------------------------------------------------------------------------------------------

«Κι' όσα σηµειώνω τα σηµειώνω γιατί δεν υποφέρνω να βλέπω το άδικον να πνίγη το δίκιον. ∆ια 'κείνο έµαθα γράµµατα εις τα γεράµατα και κάνω αυτό το γράψιµον το απελέκητο, ότι δεν είχα τον τρόπον όντας παιδί να σπουδάξω˙ ήµουν φτωχός κ' έκανα τον υπερέτη και τιµάρευα άλογα κι' άλλες πλήθος δουλειές έκανα να βγάλω το πατρικό µου χρέος, οπού µας χρέωσαν οι χαραµήδες, και να ζήσω κ' εγώ σε τούτην την κοινωνίαν όσο έχω τ' αµανέτι του Θεού εις το σώµα µου. Κι' αφού ο Θεός θέλησε να κάµη νεκρανάστασιν  εις την πατρίδα µου, να την λευτερώση από την τυραγνίαν των Τούρκων, αξίωσε κ' εµένα να δουλέψω κατά δύναµη λιγώτερον από τον χερώτερον πατριώτη µου 'Ελληνα. Γράφουν σοφοί άντρες πολλοί, γράφουν τυπογράφοι ντόπιοι και ξένοι διαβασµένοι για την Ελλάδα ένα πράµα µόνον µε παρακίνησε κ' εµένα να γράψω, ότι τούτην την πατρίδα την έχοµεν όλοι µαζί, και σοφοί και αµαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον µικρότεροι άνθρωποι˙ όσοι αγωνιστήκαµεν, αναλόγως ο καθείς, έχοµεν να ζήσωµεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαµεν όλοι µαζί, "να την φυλάµεν κι' όλοι µαζί και να µην λέγη ούτε ο δυνατός "εγώ", ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγη ο καθείς "εγώ"; 'Οταν αγωνιστεί µόνος του  και φκιάσει, ή χαλάσει, να λέγει εγώ˙ όταν όµως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε "εµείς". Είµαστε εις το "εµείς" κι' όχι εις το "εγώ". Και εις το εξής να µάθωµεν γνώση, αν θέλωµεν να φκιάσωµεν χωριόν, να ζήσωµεν όλοι µαζί. 'Εγραψα γυµνή την αλήθεια, να ειδούνε όλοι οι 'Ελληνες ν' αγωνίζονται δια την πατρίδα τους, δια την θρησκεία τους, να ιδούνε και τα παιδιά µου και να λένε˙ "Εχοµεν αγώνες πατρικούς, έχοµεν θυσίες", αν είναι αγώνες και θυσίες. Και να µπαίνουν σε φιλοτιµίαν και να εργάζωνται εις το καλό της πατρίδας τους, της θρησκείας τους και της κοινωνίας».  Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη.

-----------------------------------------------------------------------------------------------

«Ὅταν ἀποφασίσαμε νὰ κάμωμε τὴν Ἐπανάσταση, δὲν ἐσυλλογισθήκαμε οὔτε πόσοι εἴμεθα, οὔτε πὼς δὲν ἔχομε ἄρματα, οὔτε ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἐβαστοῦσαν τὰ κάστρα καὶ τὰς πόλεις, οὔτε κανένας φρόνιμος μᾶς εἶπε «ποῦ πᾶτε ἐδῶ νὰ πολεμήσετε μὲ σιταροκάραβα βατσέλα», ἀλλὰ ὡς μία βροχὴ ἔπεσε εἰς ὅλους μας ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευθερίας μας, καὶ ὅλοι, καὶ ὁ κλῆρος μας καὶ οἱ προεστοὶ καὶ οἱ καπεταναῖοι καὶ οἱ πεπαιδευμένοι καὶ οἱ ἔμποροι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ὅλοι ἐσυμφωνήσαμε εἰς αὐτὸ τὸ σκοπὸ καὶ ἐκάμαμε τὴν Ἐπανάσταση.

Νὰ μὴν ἔχετε πολυτέλεια, να μὴν πηγαίνετε εἰς τοὺς καφενέδες καὶ τὰ μπιλιάρδα. Νὰ δοθεῖτε εἰς τὰς σπουδάς σας καὶ καλύτερα νὰ κοπιάσετε ὀλίγον, δύο καὶ τρεῖς χρόνους καὶ νὰ ζήσετε ἐλεύθεροι εἰς τὸ ἐπίλοιπο τῆς ζωῆς σας, παρὰ νὰ περάσετε τέσσαρους – πέντε χρόνους τὴ νεότητά σας, καὶ να μείνετε ἀγράμματοι. Νὰ σκλαβωθεῖτε εἰς τὰ γράμματά σας. Νὰ ἀκούετε τὰς συμβουλὰς τῶν διδασκάλων καὶ γεροντοτέρων, καὶ κατὰ τὴν παροιμία, «μύρια ἤξευρε καὶ χίλια μάθαινε». Ἡ προκοπή σας καὶ ἡ μάθησή σας νὰ μὴν γίνῃ σκεπάρνι μόνο διὰ τὸ ἄτομό σας, ἀλλὰ να κοιτάζῃ τὸ καλὸ τῆς κοινότητος, καὶ μέσα εἰς τὸ καλὸ αὐτὸ εὑρίσκεται καὶ τὸ δικό σας.

Εἰς ἐσᾶς μένει νὰ ἰσάσετε καὶ νὰ στολίσετε τὸν τόπο, ὁποὺ ἡμεῖς ἐλευθερώσαμε· καί, διὰ νὰ γίνῃ τοῦτο, πρέπει νὰ ἔχετε ὡς θεμέλια της πολιτείας τὴν ὁμόνοια, τὴν θρησκεία, τὴν καλλιέργεια τοῦ θρόνου καὶ τὴν φρόνιμον ἐλευθερία».

Θ. Κολοκοτρώνης, ομιλία στους νέους.

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός απευθύνεται προς τους γονείς

«Και εσείς, γονείς, να παιδεύετε τα παιδιά σας εις τα χριστιανικά ήθη, να τα βάνετε να μανθάνουν γράμματα. Να κάμετε τρόπον εδώ εις την χώραν σας διά σχολείον, να βρήτε έναν διδάσκαλον να τον πληρώνετε να σας μαθαίνη τα παιδιά σας, ότι αμαρτάνετε πολύ να τα αφήνετε αγράμματα και τυφλά. Και μη μόνον φροντίζετε να τους αφήσετε πλούτη και υποστακτικά και μετά τον θάνατον σας να τα τρων και να τα πίνουν και να σας οπισωλογούν. Καλύτερα να τα αφήνετε πτωχά και γραμματισμένα, παρά πλούσια και αγράμματα».

Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα.

Εορτάζουμε φέτος την επέτειο των 200 χρόνων από την κήρυξη της επαναστάσεως, που έφερε την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό και τη σύσταση του Ελληνικού κράτους. Οι συνθήκες όμως που επικρατούν στην κοινωνία μας δεν είναι αυτές που θα ταίριαζαν σε μια τέτοια επέτειο.   

Και αυτό δεν έχει να κάνει με τα όσα σχετίζονται με την επιδημία του κορωναϊού, αλλά με την κατάσταση που δημιουργήσαμε ή επιτρέψαμε να δημιουργηθεί αμέσως μετά την επανάσταση, αυτό που περιγράφει ο στρατηγός Μακρυγιάννης: «το άδικο να πνίγει το δίκαιο», ο καθένας να λέει το «εγώ» και να ζει μόνο για το εγώ και όχι για το “εμείς”, για το καλό της πατρίδας, της κοινωνίας.

Μάθαμε να ζούμε στην πολυτέλεια, να καλοπερνάμε στα «καφενεία και τα μπιλιάρδα» που έλεγε ο Κολοκοτρώνης, μείναμε αγράμματοι, ακαλλιέργητοι πνευματικά, και καταλήξαμε αγνώμονες να ξεπουλάμε τα υποστατικά και τα πλούτη των προγόνων μας -υποθηκεύσαμε τον πλούτο της χώρας μας- για να  τρώμε και να πίνουμε και να «περνάμε καλά»!

Γιορτάζουμε 200 χρόνια ΑΠΟ την επανάσταση, ενώ θα έπρεπε να γιορτάζουμε 200 χρόνια ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!

200 χρόνια επανάσταση ενάντια στην αδικία, στον ατομισμό, στην τεμπέλικη καλοπέραση, στη βόλεψη!

200 χρόνια επανάσταση για ομόνοια, φρόνιμη ελευθερία, φιλότιμη εργασία για το καλό της πατρίδας και της κοινωνίας, καλλιέργεια στο ήθος του Χριστού, εκπαίδευση στις τέχνες και τα γράμματα, παιδεία στις συναναστροφές.

Ζούμε μια περίοδο παραλογισμού. Φοβόμαστε τον θάνατο, αλλά νομιμοποιούμε την ευθανασία, κατηγορούμε όσους δεν μας προφυλάσσουν από τον κίνδυνο της αρρώστιας αλλά μιλάμε για αυτοδιάθεση και δικαίωμα της γυναίκας στην έκτρωση, έχουμε πανεπιστήμια που δίνουν επιστημονικές γνώσεις αλλά θέλουμε αστυνομία για να τα φυλάει από τους φοιτητές, κοπτόμαστε για παιδεία ακόμη και με τηλε-εκπαίδευση αλλά έχουμε μείνει τυφλοί πνευματικά και λειτουργικά αναλφάβητοι, αισθανόμαστε αποτροπιασμό για τους κάθε λογής βιασμούς αλλά απορρίψαμε τον δρόμο του Χριστού ως πουριτανισμό.

Καιρός να διδαχθούμε από τους προγόνους μας, να μελετήσουμε και να ακολουθήσουμε το πνεύμα και το ήθος τους που τους έφερε στην αυτοθυσία. «Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία» μας λέει ο Ανδ. Κάλβος. Θέλει Επανάσταση κατά του κακού εαυτού μας, θέλει απεξάρτηση από τα πάθη μας, θέλει αγώνα μετανοίας!            

Και αυτό δεν έχει να κάνει με τα όσα σχετίζονται με την επιδημία του κορωναϊού, αλλά με την κατάσταση που δημιουργήσαμε ή επιτρέψαμε να δημιουργηθεί αμέσως μετά την επανάσταση, αυτό που περιγράφει ο στρατηγός Μακρυγιάννης: «το άδικο να πνίγει το δίκαιο», ο καθένας να λέει το «εγώ» και να ζει μόνο για το εγώ και όχι για το “εμείς”, για το καλό της πατρίδας, της κοινωνίας.

Μάθαμε να ζούμε στην πολυτέλεια, να καλοπερνάμε στα «καφενεία και τα μπιλιάρδα» που έλεγε ο Κολοκοτρώνης, μείναμε αγράμματοι, ακαλλιέργητοι πνευματικά, και καταλήξαμε αγνώμονες να ξεπουλάμε τα υποστατικά και τα πλούτη των προγόνων μας -υποθηκεύσαμε τον πλούτο της χώρας μας- για να  τρώμε και να πίνουμε και να «περνάμε καλά»!

Γιορτάζουμε 200 χρόνια ΑΠΟ την επανάσταση, ενώ θα έπρεπε να γιορτάζουμε 200 χρόνια ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!

200 χρόνια επανάσταση ενάντια στην αδικία, στον ατομισμό, στην τεμπέλικη καλοπέραση, στη βόλεψη!

200 χρόνια επανάσταση για ομόνοια, φρόνιμη ελευθερία, φιλότιμη εργασία για το καλό της πατρίδας και της κοινωνίας, καλλιέργεια στο ήθος του Χριστού, εκπαίδευση στις τέχνες και τα γράμματα, παιδεία στις συναναστροφές.

Ζούμε μια περίοδο παραλογισμού. Φοβόμαστε τον θάνατο, αλλά νομιμοποιούμε την ευθανασία, κατηγορούμε όσους δεν μας προφυλάσσουν από τον κίνδυνο της αρρώστιας αλλά μιλάμε για αυτοδιάθεση και δικαίωμα της γυναίκας στην έκτρωση, έχουμε πανεπιστήμια που δίνουν επιστημονικές γνώσεις αλλά θέλουμε αστυνομία για να τα φυλάει από τους φοιτητές, κοπτόμαστε για παιδεία ακόμη και με τηλε-εκπαίδευση αλλά έχουμε μείνει τυφλοί πνευματικά και λειτουργικά αναλφάβητοι, αισθανόμαστε αποτροπιασμό για τους κάθε λογής βιασμούς αλλά απορρίψαμε τον δρόμο του Χριστού ως πουριτανισμό.

Καιρός να διδαχθούμε από τους προγόνους μας, να μελετήσουμε και να ακολουθήσουμε το πνεύμα και το ήθος τους που τους έφερε στην αυτοθυσία. «Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία» μας λέει ο Ανδ. Κάλβος. Θέλει Επανάσταση κατά του κακού εαυτού μας, θέλει απεξάρτηση από τα πάθη μας, θέλει αγώνα μετανοίας!