Και τώρα που θα φύγω από τον κόσμο αυτό, δόξασέ με και ως άνθρωπο εσύ, Πάτερ, με την δόξα την οποία είχα κοντά σου πριν να δημιουργηθεί ο κόσμος.
Ο Κύριός μας στην αρχιερατική προσευχή Του, απευθυνόμενος προς τον επουράνιο Θεό και Πατέρα Του δήλωσε, ότι ολοκλήρωσε την αποστολή Του στον κόσμο και ζητεί να Τον δοξάσει στον ουρανό.
Η δόξα του Θεού φανερώθηκε στην ζωή, στην διακονία, στον θάνατο και στην ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Στην γέννησή Του «η δόξα του Κυρίου» περικύκλωσε τους βοσκούς της Βηθλεέμ με την λάμψη της (Λουκά β 9 και εξής). Αυτή η δόξα εμφανίσθηκε στο Βάπτισμα του Ιησού και στην Μεταμόρφωσή Του (Λουκά θ 32, 35• Β Πέτρου α 17 και εξής). Επίσης στα θαύματά Του, στο κήρυγμά Του, στην περίλαμπρη αγιότητα της ζωής Του, στον θάνατό Του.
Τα γεγονότα που συνέβησαν και τα σημεία συνόδευσαν τον θάνατο του Κυρίου αποκάλυψαν τον Ίδιο τον Εσταυρωμένο ως «τον Κύριον της δόξης». Το σκοτείνιασμα του Ηλίου, ο σεισμός, οι αναστάσεις νεκρών, η ομολογία του ληστή, η συγχώρεση του ληστή, η προσευχή για τους σταυρωτές.
Με την Ανάσταση και την Ανάληψη ο Χριστός «εισήλθε» ήδη στην θεία δόξα, την οποία ο Πατέρας με την αγάπη Του, του έδωσε «προ καταβολής κόσμου» (Ιωάννου ιζ 24).
Ο Θεάνθρωπος αναλήφθηκε μέσα στην θεία νεφέλη «επηρμένος» (Πράξεων α 9-11), «ανελήφθη εν δόξη» (Προς Τιμόθεον Α γ 16). Ο Θεός «ήγειρεν Αυτόν εκ νεκρών και έδωκεν αυτώ δόξαν» (Α Πέτρου α 21). Ο αναστημένος Ιησούς ακτινοβολεί αυτή την δόξα, που είναι δόξα αγνότητος, αγιότητος, φωτός, δυνάμεως, ζωής, σ’ όλο το είναι Του.
Δεν ζητάει να δοξαστεί ως προς την θεία Του φύση, αλλά ως προς την ανθρώπινη. Η ανθρώπινη φύση πρέπει να θεωθεί, να φτάσει στη θεία δόξα. Με αυτόν τον τρόπο πραγματοποιείται η υιοθεσία του ανθρώπου. Αυτή τη δόξα ετοιμάζει ο Θεός για τον καθένα. Είναι στο χέρι μας, εφόσον όλα τα εμπόδια της φθοράς ξεπεράστηκαν, να την ζητήσουμε και να την ζήσουμε
