Σάββατο 16 Μαΐου 2020

Η "πάλη" με το Θεό!

«Μή σύ μείζων εἶ τοῦ πατρός ἡμῶν Ἰακώβ, ὅς ἔδωκεν ἡμῖν τό φρέαρ, καί αὐτός ἐξ αὐτοῦ ἔπιε καί οἱ υἱοί αὐτοῦ καί τά θρέμματα αὐτοῦ;» (Ἰωάν. 4,12)
«Αυτό το πηγάδι μάς το χάρισε ο προπάτοράς μας ο Ιακώβ. Ήπιε απ’ αυτό ο ίδιος και οι γιοι του και τα ζωντανά του. Μήπως εσύ είσαι ανώτερος απ’ αυτόν;»
Όταν ο Ιακώβ ευρίσκεται στη δυσκολότερη φάση της ζωής του, επιθυμεί να επιστρέψει στη γη των πατέρων, αλλά φοβάται τον αδελφό του Ησαύ, ο οποίος ζητά να εκδικιθεί. Στο νόστο του αυτό τον επισκέπτεται ανήρ ολοφώτεινος « είδος Θεού » , δηλ. ο ίδιος ο Θεός μέσα στη νύκτα και παλεύει μαζί του [114]. Προς στιγμήν ο Ιακώβ φοβάται, θεωρώντας τον ως εχθρό, αλλά στην καρδιά του αναδύεται μια άλλη πληροφορία. Στην πάλη αυτή νικούσε ο Ιακώβ το Θεό. Στην κρίσιμη καμπή ο Θεός του λέει ότι ξημέρωσε και πρέπει να Τον αφήσει να φύγει, αλλά ο Ιακώβ Του αρνείται να Τον ελευθερώσει, παρεκτός εάν Εκείνος τον ευλογήσει. Κι ο Θεός τον ευλογεί και μεταλλάσσει το όνομα του Πατριάρχου σε «Ισραήλ» - «Παλαιστής ή Πολεμιστής του Θεού» δείγμα της ξεχωριστής προς αυτόν ευλογίας – Διαθήκης.
Ο Θεός μας καλεί κάποτε σε αγώνα πάλης μαζί του. Και θέλει σ’ αυτόν να ηττηθεί. Θέλει όμως και μεις να παλέψουμε, να μοχθήσουμε, να ιδρώσουμε στον αγώνα αυτό, στην πάλη μας με «αντίπαλο» τον Θεό. Και είναι διαφορετική η πάλη για κάθε άνθρωπο, αλλά και με κοινά στοιχεία. Πάλη είναι για αυτόν που αμφισβητεί το Θεό, η προσπάθεια να αποδείξει την ανυπαρξία του, πάλη γα τον εμπαθή άνθρωπο είναι ο αγώνας να υπερβεί τα πάθη του, πάλη για τον μοναχό είναι η προσευχή στο Θεό, για τους αγίους η αναζήτηση της Χάριτος του Θεού, όταν αυτή κρυφτεί, οι δοκιμασίες, οι ασθένειες, οι ανασφάλειες, οι αδικίες, για μας που τα αποδίδουμε στο Θεό.
Σ΄ αυτή την πάλη με το Θεό ενεπλάκη και η Σαμαρείτιδα στην σημερινή περικοπή. Την προσκαλεί ο Χριστός στην πάλη, για να της κάνει το μεγάλο δώρο, να την ευλογήσει, να την εξαγιάσει. Την προκαλεί να μιλήσει με ένα Ιουδαίο η Σαμαρείτιδα, με έναν άνδρα η γυναίκα, να αμφισβητήσει την ανωτερότητα του Ιακώβ, να ξεπεράσει το ενδιαφέρον για τα υλικά, για το νερό που σε ξεδιψά για πάντα και δεν χρειάζεται να πηγαίνεις στην πηγή να το κουβαλάς, για το που λατρεύεται ο Θεός καλύτερα, για την αμαρτωλότητά της που δεν είναι νόμιμα παντρεμένη, αλλά συζεί παράνομα.
Αυτή την πάλη με το Θεό πρέπει ο καθένας μας να κάνει. Και χρειάζεται, πίστη και ταπείνωση, ενόχληση και «αναίδεια», για να γίνει εισακουστός ο άνθρωπος από τον Θεό.