Αξίζει να σταθούμε ιδιαίτερα στο προσωνύμιο «ραββί». Ο Χριστός ήταν διδάσκαλος όχι μόνο των μαθητών Του, αλλά και όλου του κόσμου, διότι η διδασκαλία ήταν η αποστολή Του. Ήρθε για να μας δώσει όχι απλώς τις γνώσεις, αλλά τον ίδιο Του τον εαυτό. Συνήθως οι άνθρωποι που έχουν το χάρισμα ή την ιδιότητα του δασκάλου διδάσκουν με βάση τις γνώσεις, την κατάρτιση, το όραμα ζωής τους. Διδάσκουν αυτό που ξέρουν, αυτό που έχουν κατακτήσει από την γνώση των άλλων ή και ό,τι οι ίδιοι έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν και να προεκτείνουν. Ο Χριστός όμως δεν αξιοποίησε απλώς τον Νόμο και τους προφήτες, την παράδοση δηλαδή των ανθρώπων. Είναι ραββί διαφορετικός, διότι διδάσκει αυτό που ο Ίδιος είναι: την οδό του Θεού, τον τρόπο της Βασιλείας, την συνάντηση και την κοινωνία δι’ Αυτού με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα. Ο Χριστός είναι ραββί μοναδικός, διότι είναι ο Ίδιος ο διδάσκων και ταυτόχρονα ο Ίδιος το περιεχόμενο της διδασκαλίας Του, το οποίο οι άνθρωποι καλούνται να οικειωθούν. Γι’ αυτό και ο Χριστός είναι ένας ραββί ανεπανάληπτος, καθώς είναι ο Απόλυτος.
Όλοι οι άλλοι διδάσκαλοι αποκαλύπτουν ένα μέρος της σοφίας και της επιστήμης και δεν μας προτρέπουν να δούμε την ζωή στην προοπτική της αιωνιότητας και της πληρότητας που επέρχεται με την αλλαγή της καρδιάς μας.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία διαφυλάττει την μοναδικότητα, την διαφορετικότητα και το ανεπανάληπτο του Κυρίου μας ως ραββί. Και μας καλεί μέσα από την συμμετοχή μας στον τρόπο της, στην ευχαριστιακή συνάντηση, στην αγάπη, στην άσκηση, στην μετάνοια να γίνουμε με την σειρά μας μαθητές του Κυρίου. Να αφήσουμε τον Ίδιο να εισέλθει στην καρδιά μας. Να ακούσουμε τον λόγο Του, να τον μελετήσουμε και να τον κάνουμε πράξη στην ζωή μας. Γι’ αυτό όταν γιορτάζουμε την Κυριακή της Ορθοδοξίας την αναστήλωση των Ιερών Εικόνων, δίδουμε συνεχώς την υπόσχεση ότι ο Κύριος ως ο Διδάσκαλος των καρδιών και της ζωής μας θα είναι Αυτός που αναζητούμε για να τον ζήσουμε και να τον μεταδώσουμε στους επόμενους.
