Το δίδαγμα της πεταλούδας

Επιτέλους, μετά από τόσο καιρό, ένα μικρό άνοιγμα εμφανίστηκε σε ένα κουκούλι. Ο παρατηρητής παρακολουθούσε για ώρες την πεταλούδα που πάλευε για να περάσει το σώμα της μέσα από την μικρή οπή και να βγει στον κόσμο κατακτώντας την ελευθερία της. Ξαφνικά, φάνηκε σαν να είχε σταματήσει κάθε προσπάθεια! Έμοιαζε σαν να είχε προχωρήσει όσο μπορούσε και να μην μπορούσε να πάει παραπέρα. Τότε ο παρατηρητής αποφάσισε να βοηθήσει την πεταλούδα, πήρε ένα ψαλίδι και άνοιξε το κουκούλι. Η πεταλούδα τότε ξεπρόβαλε εύκολα. Αλλά είχε ένα μαραμένο σώμα και ζαρωμένα φτερά. Ο παρατηρητής συνέχισε να παρακολουθεί γιατί περίμενε, από στιγμή σε στιγμή, ότι τα φτερά θα άνοιγαν, θα μεγάλωναν και θα επεκτείνονταν, ότι θα ήταν ικανά να στηρίξουν το σώμα της πεταλούδας και ότι θα γίνονταν γερά. Η πεταλούδα πέρασε την υπόλοιπη ζωή της περιφερόμενη αργά και δύσκολα με το σώμα της μαραμένο και τα φτερά της ζαρωμένα. Ποτέ δεν μπόρεσε να πετάξει. Αυτό που ο παρατηρητής, με την ευγένεια και την καλή του θέληση, δεν μπόρεσε να κατανοήσει ήταν ότι ο περιορισμός του κουκουλιού και ο αγώνας που απαιτήθηκε από την πεταλούδα ήταν ο μόνος τρόπος για να αναγκάσει τα υγρά να κινηθούν από το σώμα της πεταλούδας προς τα φτερά της έτσι, ώστε να είναι έτοιμη να πετάξει μόλις κατάφερνε να απελευθερωθεί από το κουκούλι. Μερικές φορές ο αγώνας είναι ακριβώς αυτό που έχει ανάγκη η ζωή μας. Αν περάσουμε τη ζωή μας χωρίς δυσκολίες, αυτό θα έχει παραλυτική επίδραση πάνω μας. Δεν θα γινόμασταν τόσο δυνατοί, όσο θα μπορούσαμε να γίνουμε. Ποτέ δεν θα γινόμασταν ικανοί να “πετάξουμε”. Ζήτησα δύναμη… Και η ζωή μου έδωσε δυσκολίες για να με κάνει δυνατό. Ζήτησα σοφία… Και η ζωή μου έδωσε προβλήματα για να λύσω. Ζήτησα ευημερία… Και η ζωή μου έδωσε μυαλό και υγεία για να δουλέψω. Ζήτησα κουράγιο… Και η ζωή μου έδωσε εμπόδια για να τα ξεπεράσω. Ζήτησα αγάπη… Και η ζωή μου έδωσε πονεμένους ανθρώπους για να τους βοηθήσω. Ζήτησα χάρες… Και η ζωή μου έδωσε ευκαιρίες. Δεν έλαβα τίποτε από ότι ζήτησα… Όμως έλαβα όλα όσα χρειαζόμουν. Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα. Με τη Χάρη του Θεού, για μία ακόμη χρονιά, από την Πέμπτη 1 Αυγούστου και κάθε απόγευμα μέχρι και τις 13 Αυγούστου, στις 7.00 μ. μ. θα τελείται στο Ναό μας ο εσπερινός και ο μικρός ή ο μεγάλος Παρακλητικός Κανόνας προς την Υπεραγία Θεοτόκο. Πολλά είναι τα αιτήματα που θα θέσουμε με την προσευχή μας στην Παναγιά μας, πολλές ελπίδες μπορεί να εκθρέψουμε και ίσως οι απαντήσεις που θα λάβουμε στις δεήσεις μας να είναι άλλες από αυτές που περιμέναμε! Ας μην απογοητευθούμε! Πίστη στο Θεό σημαίνει εμπιστοσύνη στο δικό Του τρόπο. Και ο τρόπος Του ίσως φαίνεται δύσκολος και παράξενος, είναι όμως προσαρμοσμένος στις δικές μας δυνάμεις και αντοχές και εξυπηρετεί το αιώνιο συμφέρον μας! ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ: Κύριε, όπως Εσύ ξέρεις και όπως Εσύ θέλεις, δώσε μου!