ΜΑΘΗΜΑ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 16                                                                              2 και 3.3.2013   

Οι άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες

Οι άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες έζησαν στις αρχές του 4ου αι. στην πόλη της Σεβαστείας στον Πολεμωνιακό Πόντο, στη Βόρεια Μικρά  Ασία. Ήταν στρατιώτες του ρωμαϊκού στρατού, καταγόμενοι ο καθένας από διαφορετικά σημεία της Αυτοκρατορίας. Ήταν τόσο γενναίοι και ικανοί στην τέχνη του πολέμου, ώστε να αποτελούν ξεχωριστό επίλεκτο σώμα. Όλοι και κυρίως ο λαός της Σεβαστείας τους θαύμαζε και τους αγαπούσε. Δεν μπόρεσαν όμως να απαλλαγούν από το φθόνο ορισμένων συστρατιωτών τους, οι οποίοι τους κατηγόρησαν στον ηγεμόνα τής πόλεως Αγρίκολα ότι ήταν χριστιανοί και με αφοσίωση λάτρευαν ως Θεό τους τον Ιησού Χριστό.

Ο ηγεμόνας τότε τους κάλεσε και με υποσχέσεις στην αρχή προσπάθησε να τους δελεάσει και να τους απομακρύνει από την ορθή πίστη στο τέλος όμως τους έθεσε το δίλημμα: να θυσιάσουν στα είδωλα, αρνούμενοι το Χριστό ή να πεθάνουν. Εκείνοι, χωρίς να δειλιάσουν, προτίμησαν το θάνατο και την ίδια στιγμή σε ένδειξη περιφρόνησης πέταξαν στο έδαφος τις στρατιωτικές τους ζώνες. Ο ηγεμόνας Αγρίκολας αφού τους κράτησε κλεισμένους σε σκοτεινή και υγρή φυλακή για πολλές μέρες, τους οδήγησε στην παγωμένη λίμνη που βρισκόταν έξω από την πόλη της Σεβαστείας και τους άφησε εκεί γυμνούς και εκτεθειμένους μια ολόκληρη νύχτα στο φοβερό κρύο, να πεθάνουν μέσα σε φοβερούς πόνους από τα κρυοπαγήματα. Για να κάνει επίσης πιο επώδυνο το μαρτύριό τους, σε μικρή απόσταση από τη λίμνη άναψε ένα θερμό λουτρό ώστε στη θέα του και μόνο να δειλιάσουν οι μάρτυρες και να εγκαταλείψουν τη λίμνη.

Όλη τη νύχτα οι Άγιοι Τεσσαράκοντα ενίσχυαν ο ένας τον άλλο με παρηγορητικά και θεόπνευστα λόγια: «Δριμύς ο χειμών, αλλά γλυκύς ο παράδεισος». Όμως μέσα στη βαθειά νύχτα συνέβη ένας από τους μάρτυρες μπροστά στη θέα του θερμού λουτρού να δειλιάσει και να εγκαταλείψει τη λίμνη. Όταν έφτασε στα σκαλοπάτια του λουτρού, το σώμα του, το οποίο, λόγω του ψύχους ήταν σχεδόν νεκρό, στην πρώτη επαφή του με το θερμότατο αέρα, ο οποίος έβγαινε μέσα από το λουτρό, δεν άντεξε και έλιωσε κυριολεκτικά σαν το κερί και αφανίστηκε. Το γεγονός αυτό γέμισε με θλίψη τις ψυχές των υπολοίπων μαρτύρων, οι οποίοι με μεγάλη αγωνία προσευχήθηκαν στο Θεό να τους ενισχύσει, για να υπομείνουν μέχρι τέλος το μαρτύριο.

Εκείνη τη στιγμή πράγματι εμφανίστηκε στον ουρανό ο Χριστός και μαζί σαράντα ολόχρυσα στεφάνια, τα οποία χαμήλωσαν και εκάθησαν πάνω στα κεφάλια των Αγίων Μαρτύρων, δίνοντάς τους απερίγραπτη παρηγοριά και ουράνια ευφροσύνη και χαρά. Το τεσσαρακοστό όμως στεφάνι, επειδή δεν είχε τόπο να σταθεί, έμεινε μετέωρο στον αέρα. Το όραμα αυτό και το στεφάνι, που εξακολουθούσε να μένει μετέωρο είδε ο ρωμαίος δεσμοφύλακας, ο Αγλάιος, ο οποίος, αν και ειδωλολάτρης, κατανόησε βαθιά ότι το ουράνιο εκείνο στεφάνι για το μάρτυρα που λιποτάκτησε θα μπορούσε να γίνει δικό του εκείνη τη στιγμή, αν το ήθελε. Έτσι χωρίς να χάσει καιρό με τη δύναμη και το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, ξύπνησε τους συντρόφους του, τους άλλους δεσμοφύλακες, πέταξε τα ρούχα του και μπήκε στη λίμνη, φωνάζοντας:  «είμαι καί εγώ χριστιανός»! Το γεγονός αυτό γέμισε με μεγάλη χαρά τις ψυχές των Αγίων Μαρτύρων, οι οποίοι δόξασαν το Θεό για τα μεγάλα και θαυμαστά έργα Του.

Την άλλη μέρα το πρωί, ενώ οι Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες βρίσκονταν στο στάδιο της αθλήσεως έχοντας παραμείνει όλη τη νύχτα μέσα στην παγωμένη λίμνη και καθώς τους έσερναν στον αιγιαλό για να τους συντρίψουν τα σκέλη και να πεθάνουν, ενίσχυαν ο ένας τον άλλο και για το τελευταίο μαρτύριο. Η μητέρα ενός Μάρτυρος παρέμενε εκεί και βλέποντας το παιδί της που ήταν νεότερο στην ηλικία από όλους, φοβήθηκε μήπως και λόγω του νεαρού της ηλικίας και της αγάπης προς την ζωή, δειλιάσει. Στεκόταν λοιπόν, εκεί και άπλωνε τα χέρια της προς το παιδί της λέγοντας: «Παιδί μου γλυκύτατο, υπόμεινε για λίγο και θα καταστείς τέκνο του Ουράνιου Πατέρα. Μην φοβηθείς τις βασάνους. Ιδού, παρίσταται ως βοηθός σου ο Χριστός. Τίποτε δεν θα είναι από εδώ και πέρα πικρό, τίποτα το επίπονο δεν θα απαντήσεις. Όλα εκείνα παρήλθαν, διότι όλα αυτά τα νίκησες με τη γενναιότητά σου. Χαρά μετά από αυτά, άνεση, ευφροσύνη. Όλα αυτά θα τα γεύεσαι, διότι θα είσαι κοντά στον Χριστό και θα πρεσβεύεις εις Αυτόν και για μένα που σε γέννησα». Έτσι κι έγινε και ο γενναίος γιος δε δείλιασε, αλλά υπόμεινε μέχρι τέλους.

Στο τέλος, οι φοβεροί εκείνοι δήμιοι, αφού τους έκαψαν, έριξαν τα λείψανα των Αγίων στο διπλανό ποτάμι. Τρεις μέρες αργότερα οι άγιοι εμφανίστηκαν σε όνειρο στον επίσκοπο των χριστιανών της Σεβαστείας Πέτρο και του υπέδειξαν το σημείο στο οποίο βρίσκονταν τα άγια λείψανά τους. Εκείνος με τη βοήθεια μερικών ευσεβών χριστιανών περισυνέλεξε με ευλάβεια και κατάνυξη τα ιερά λείψανα των Αγίων Τεσσαράκοντα Μεγαλομαρτύρων.

Η μνήμη τους εορτάζεται την 9η Μαρτίου.

Ερμηνευτικά Σχόλια

Χωρίς να δειλιάσουν προτίμησαν το θάνατο: Τόση ήταν η αγάπη των μαρτύρων για το Χριστό, που τίποτα δεν μπορούσε να τους δελεάσει. Ήξεραν καλά ότι η επίγεια ζωή δεν είναι παντοτινή, με το Χριστό όμως θα ζούσαν στην αιωνιότητα. Με αυτές τις σκέψεις και την θερμή αγάπη για το Χριστό, μπροστά στο θάνατο δεν είχαν κανένα φόβο, αλλά θάρρος και πίστη.

εμφανίστηκε στον ουρανό ο Χριστός και μαζί σαράντα ολόχρυσα στεφάνια: βλέπουμε ότι ο Χριστός ήταν παρών, ήταν εκεί αμέσως να τους επιβραβεύσει και να τους πάρει κοντά του δίνοντας τους χαρά, παρηγοριά και αγάπη. Μέσα από αυτό βλέπουμε, ότι κάθε θυσία μας και κάθε προσπάθεια μας τη γνωρίζει ο Θεός, είτε μικρή, είτε μεγάλη, και κάποια στιγμή μας ανταποδίδει. Ο ένας που έφυγε από την πίστη, δεν πέτυχε τίποτε. Ούτε τη ζωή του γλίτωσε, αλλά έχασε και τον Παράδεισο. Δεν αξίζει για λίγη χαρά, να θυσιάζουμε την παρέα, τη φιλία, όπως επίσης και την πίστη μας. Άλλωστε, και η χαρά αυτή πρόσκαιρη είναι.

Ο δεσμοφύλακας…μπήκε στη λίμνη, φωνάζοντας, «είμαι και εγώ χριστιανός!»: Γνωρίζει ο Θεός την κατάλληλη στιγμή για τον καθένα στη ζωή μας και μέσα από αυτό το παράδειγμα, είναι καλό να γνωρίζουμε ότι ποτέ δεν πρέπει να κατακρίνουμε κάποιον για τη ζωή που κάνει, γιατί κάποια στιγμή που δεν θα τη γνωρίζουμε, ο Θεός θα του δώσει την ευκαιρία να μετανοήσει και να αλλάξει ζωή, όπως έγινε και με αυτόν τον δεσμοφύλακα, για τον οποίο ήξερε ότι η καρδιά του ήταν έτοιμη να πιστέψει εκείνη τη στιγμή και για αυτό του επέτρεψε να δει το Χριστό και τα στεφάνια.

η μητέρα ενός Μάρτυρος παρέμενε εκεί: Τι παράδειγμα μητέρας ήταν αυτή η γυναίκα. Είχε τόση πίστη και αγάπη για το Χριστό και η ίδια, ώστε ενθάρρυνε το ίδιο της το παιδί να προχωρήσει στο μαρτύριο και να μη δειλιάσει. Τα λόγια της ήταν: «Χαρά μετά από αυτά, άνεση, ευφροσύνη». Σε αυτή τη ζωή θα δοκιμαστούμε, θα στενοχωρηθούμε ίσως, όμως στην άλλη ζωή, αν διαλέξουμε να είμαστε με το Χριστό, δεν θα υπάρχει πλέον λύπη και πόνος ανάμεσά μας, αλλά αυξανόμενη χαρά και αγάπη.

η μνήμη τους εορτάζεται στις 9 Μαρτίου: πολλές φορές στη ζωή μας αυτή θα περάσουμε δυσκολίες. Ίσως τώρα που είμαστε παιδιά αυτές να μη φαίνονται τόσο μεγάλες, αλλά μπορεί και να μοιάζουν στα μάτια μας ότι είναι. Για παράδειγμα, αν κάτι δεν πάει καλά στο σχολείο μας, αν οι δικοί μας άνθρωποι μαλώνουν και μας κάνουν να στενοχωριόμαστε, αν έχουμε χτυπήσει και πονάμε, αν οι φίλοι μας μάς ζορίζουν. Αυτές είναι οι μικρότερες στιγμές πόνου και δοκιμασίας στη ζωή μας. Μεγαλώνοντας μπορεί να μας έρθουν πιο δύσκολες καταστάσεις, όπως η ανεργία, τα προβλήματα με την κακία των άλλων, η αδυναμία μας ίσως να ανακαλύψουμε ποιος είναι ο εαυτός μας. Η δύναμη βρίσκεται στην πίστη στο Θεό, η οποία μας βοηθά να αντέξουμε και σ’ αυτή τη ζωή και στην άλλη να έχουμε χαρά. Χρειάζεται όμως εμπιστοσύνη στο Θεό, προσευχή και όχι να βλέπουμε μόνο τον εαυτό μας ή τους άλλους ότι δεν είναι όπως τους θέλουμε. Οι άγιοι δοξάστηκαν από το Θεό και τιμούμε τη μνήμη τους. Προσεύχονται για μας. Ας τους θυμόμαστε κι εμείς μέσα στο χειμώνα της ζωής.  

Συμπέρασμα

Η Εκκλησία μας προτρέπει σε δύσκολες στιγμές της ζωής μας να μη δειλιάζουμε, αλλά με πίστη στο Θεό να μένουμε κοντά Του και κοντά σ’ αυτούς που πιστεύουν!

Παιχνίδι

Βρες 7 από τα ονόματα των μαρτύρων στο κρυπτόλεξο…

Φ	Σ	Α	Κ	Ε	Ρ	Δ	Ω	Ν	Γ
Ε	Η	Ψ	Κ	Α	Κ	Ξ	Ι	Ε	Α
Υ	Λ	Η	Σ	Υ	Χ	Ι	Ο	Σ	Ι
Τ	Θ	Α	Ξ	Ε	Ι	Η	Σ	Ρ	Ο
Υ	Σ	Φ	Α	Σ	Ο	Ο	Ρ	Τ	Σ
Χ	Δ	Ι	Ι	Ζ	Κ	Γ	Β	Υ	Ε
Ι	Ω	Ρ	Ο	Σ	Λ	Α	Ω	Θ	Ζ
Ο	Ν	Β	Ι	Α	Ε	Τ	Ι	Ο	Σ
Σ	Μ	Ρ	Ξ	Β	Γ	Φ	Μ	Ν	Β
Χ	Π	Χ	Ο	Υ	Α	Λ	Η	Σ	Χ

Αγγίας, Αγλάιος, Αειθαλάς, Αέτιος, Αθανάσιος, Ακάκιος, Αλέξανδρος, Βιβιανός, Γάιος, Γοργόνιος, Γοργόνιος, Δομετιανός ή Δομέτιος, Δόμνος, Εκδίκιος, Ευνοϊκός, Ευτύχιος, Ηλιάδης ή Ηλίας, Ηράκλειος, Ησύχιος, Θεόδουλος, Θεόφιλος, Ιωάννης ή Κάνδιδος, Κλαύδιος, Κύριλλος, Κυρίων, Λεόντιος, Λυσίμαχος, Μελίτων, Νικόλαος, Ξανθίας, Ουαλέριος, Ουάλης, Πρίσκος, Σακερδών ή Σακεδών, Σεβηριανός, Σισίνιος, Σμάραγδος, Φιλοκτήμων, Φλάβιος και Χουδίων