«ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ Σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὖ ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται κἀγώ τῷ κόσμῳ» Γαλ. Στ΄14
Φτάνουμε και πάλι με τη χάρη του Θεού στην εορτή της υψώσεως του τιμίου Σταυρού, όπου θα προβληθεί το ιερό σύμβολο των Χριστιανών. Και έχουμε πει κατά καιρούς για διάφορους συμβολισμούς που έχει για τη ζωή μας ο Σταυρός του Χριστού, ως σύμβολο της αγάπης του Θεού, ως όργανο συντριβής του διαβόλου και της δυνάμεώς του, ως προπομπός της Αναστάσεως του Χριστού.
Και ακούμε σήμερα τον Απ. Παύλο, να αναφέρει το Σταυρό του Χριστού ως καύχημά του. Και δεν καυχάται γιατί του αποκαλύφθηκε ο Χριστός, ούτε γιατί ανέβηκε μέχρι τον τρίτο ουρανό, αλλά για τον Σταυρό του Χριστού. (και μεις άλλωστε τελούμε τη θεία Λειτουργία ενθυμούμενοι όχι τα θαύματα του Χριστού, αλλά «μεμνημένοι … του σταυρού, του τάφου…».
Γιατί όμως; Επειδή όπως λέει στη συνέχεια ο Άγιος Απόστολος: δι’ οὖ ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται» δηλαδή τροπικά και τοπικά απομακρύνθηκε από την αμαρτία, έφυγε από την αμαρτία και είναι η απόφασή μας να ζήσουμε μακριά από την αμαρτία (το πρώτο βήμα), «κἀγώ τῷ κόσμῳ» απομακρύνει από μέσα του την επιθυμία της αμαρτίας, (δεύτερο βήμα). Δεν αρκεί μόνο η απομάκρυνσή μας από το χώρο της αμαρτίας, αλλά χρειάζεται και ο αγώνας να εκριζωθεί από μέσα μας η διάθεση της αμαρτίας. Και με τον αγώνα αυτό καταλήγουμε στο να δούμε το Χριστό ως Βασιλέα της Δόξης, ως αρχηγό της αιωνίου ζωής. Ας αναλάβουμε λοιπόν και μεις αυτόν τον σταυρικό αγώνα και ας γίνει και για μας ο Σταυρός του Χριστού καύχημα.
