Η προσευχή “Πάτερ ημών” σε …

 

Η προσευχή “Πάτερ ημών” σε …

δραματική παρουσίαση

 

Τα πρόσωπα: Ένας  πιστός (Π) και ο  Θεός (Θ)

 

Π: «Πάτερ ἡμῶν, ὁ …»
Θ: Ορίστε!
Π: Μη με διακόπτεις όσο κάνω την προσευχή μου!
Θ: Μα ΕΣΥ Με κάλεσες!
Π: Σε κάλεσα; Δεν Σε κάλεσα καθόλου. Εγώ την προσευχή μου έκαμα:
«Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς,…»
Θ: Να, πάλι με φώναξες!
Π: Εγώ;
Θ: Ναι, εσύ. Είπες: «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς,». Να ‘μαι. Τί θέλεις;
Π: Μα Σου είπα δεν σκεφτόμουν, δεν είχα σκοπό να Σε καλέσω.
Εγώ την προσευχή μου έλεγα, το «Πάτερ ἡμῶν». Τη λέω κάθε μέρα, διότι με κάνει να αισθάνομαι ωραία, όπως ακριβώς αισθάνεται κάποιος που κατόρθωσε αυτά που έβαλε σκοπό να πραγματοποιήσει.
Θ: Εντάξει. Συνέχισε τώρα την προσευχή σου …
Π: «ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά Σου·»
Θ: Γιά σταμάτα λίγο! Τί θέλεις να πεις;
Π: Ορίστε; Πώς, δηλαδή, «τι θέλω να πω»;
Θ: Τί σημαίνει: «ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά Σου·…»
Π: Μμμ, σημαίνει … Αυτό μου έλειπε! Από πού θέλεις να ξέρω εγώ τι σημαίνει; Είναι μέρος της προσευχής, φθάνει;

Πες μου, αλήθεια, τι σημαίνει;
Θ: Εννοεί: «Να είναι το όνομά Του δεδοξασμένο, άγιο, θαυμαστό».
Π: Ασφαλώς. Είναι λογικό αυτό που λες! Δε μελέτησα ποτέ την έννοια αυτών των λέξεων. «ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου· γενηθήτω τὸ θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς·».
Θ: Είσαι σίγουρος πως θέλεις να συμβαίνουν αυτά που λες;
Π: Βεβαίως. Γιατί όχι;
Θ: Τότε, μήπως σκέφτηκες να κάνεις κι εσύ κάτι ως προς αυτά;
Π: Εγώ; Τίποτα. Τί μπορώ να κάνω εγώ; Θεωρώ απλώς ότι καλό θα ‘ταν να ελέγχεις την κατάσταση κι εδώ κάτω, στη γη, όπως την ελέγχεις εκεί ψηλά.
Θ: Μήπως ελέγχω εσένα με κανέναν τρόπο;
Π: Μα, εγώ πηγαίνω στην Εκκλησία κάθε…
Θ: Δεν σε ρώτησα κάθε πότε πηγαίνεις στην Εκκλησία. Αναφέρομαι, παραδείγματος χάρη, στo χαρακτήρα σου… Έχεις πολύ ευέξαπτο χαρακτήρα, να ξέρεις! Ο χαρακτήρας σου αποτελεί μεγάλο πρόβλημα!
Π: Γιατί τα βάζεις μαζί μου; Δεν είμαι χειρότερος από εκείνους τους υποκριτές που έρχονται ανελλιπώς στην Εκκλησία και …
Θ: Συγγνώμη, μα Μου φάνηκε πως προσευχόσουν να γίνει το θέλημά Μου! Κι αν πρόκειται να γίνει αυτό, τότε πρέπει να αρχίσουμε μ’ αυτούς που προσεύχονται σ’ Εμένα. π.χ. – μαζί σου…
Π: Καλά, εντάξει! Έχεις δίκαιο. Έχω κι εγώ τα ελαττώματά μου, τις ακλόνητες, τις απόλυτες ιδέες μου – και θα μπορούσα να Σου απαριθμήσω μερικά…
Θ: Κι εγώ θα μπορούσα να το κάνω …
Π: Κύριε, αλήθεια είναι πως θέλω να τις εγκαταλείψω, να τις διώξω, να απελευθερωθώ από το βάρος τους.
Θ: Αρχίζουμε να προοδεύουμε, λοιπόν! Θα συνεργαστούμε και θα δεις πόσες νίκες θα καταφέρνουμε μαζί! Είμαι περήφανος για σένα!
Π: Ωραία! Τώρα όμως θέλω να τελειώσω την προσευχή μου! Εάν μου μιλάς, η προσευχή μου διαρκεί πολύ περισσότερο από το συνηθισμένο. «τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον·»

Θ: Θα ‘πρεπε να κόψεις λίγο από το ψωμί, παραπάχυνες τον τελευταίο καιρό!
Π: Για περίμενε λίγο! Δεν καταλαβαίνω, τι θέλεις πραγματικά από μένα; Βλέπεις ότι κάνω το χριστιανικό μου χρέος και λέω τις προσευχές μου κι Εσύ, απρόσκλητος, με διακόπτεις συνέχεια για να μου υπενθυμίζεις όλα τα μειονεκτήματά μου!
Θ: Το να προσεύχεσαι είναι «επικίνδυνη» δουλειά, δεν το ‘ξερες; Μπορεί να σε μεταμορφώσει ολοκληρωτικά. Αυτό προσπαθώ να σου εξηγήσω. Με κάλεσες και ήρθα. Τώρα είναι αργά πλέον, για να σταματή­σεις. Συνέχισε την προσευχή σου! Μ’ ενδιαφέρει πολύ πώς θα τη συνεχίσεις. (Επικρατεί σιγή για λίγο).

Έ!, τι κάνεις; Πες τη συνέχεια!
Π: Φοβάμαι…
Θ: Τί φοβάσαι;
Π: Ξέρω ’γω τι θα μου πεις μετά;!
Θ: Συνέχισε την προσευχή σου!
Π: «καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν·»
Θ: Με τον Ανδρέα, όμως, τι σκοπεύεις να κάνεις;
Π: Βλέπεις; Ήξερα εγώ ότι θα ‘φερνες την κουβέντα σ’ αυτόν! Μα, Κύριε, τι να κάνω εγώ, αφού αυτός είπε τόσα ψέματα για μένα και -το άλλο- ότι με εξαπάτησε μ’ ένα τόσο μεγάλο ποσό…; Σου ορκίζομαι, Κύριε, θα του δείξω εγώ! Δεν θα ησυχάσω μέχρι να τον πληρώσω για όλα με το ίδιο νόμισμα!
Θ: Και με την προσευχή τι θα γίνει; Τί έλεγες προ ολίγου προσευ­χόμενος;
Π: Εκείνα, Κύριε, δεν θα τα έλεγα από την καρδιά  αλλά έτσι μηχανικά.
Θ: Καλά που το αναγνωρίζεις. Αισθάνεσαι όμως καλά κουβαλώντας μέσα σου τόσο μεγάλο πόθο για εκδίκηση;
Π: Όχι. Αλλά θα αισθανθώ καλύτερα όταν θα τον εκδικηθώ! Έχω κάποια φοβερά σχέδια σχετικά με τον ανεπρόκοπο τον Ανδρέα!

Θ: Δεν θα αισθανθείς καθόλου όπως σκέφτεσαι τώρα. Αλλά θα αισθανθείς πολύ χειρότερα, διότι η εκδίκηση έχει πολύ πικρή γεύση. Σκέψου καλά πόσο δυστυχής είσαι ακόμη και τώρα που τρέφεις αυτά τα σχέδια εναντίον του. Εγώ όμως θα σε βοηθήσω να αλλάξεις ολοκληρωτικά.
Π: Θαυμάσια! Και τι σκοπεύεις, τι θα σκαρώσεις;
Θ: Απλά. Συγχώρεσε εσύ τον Ανδρέα, και κατόπιν θα συγχωρέσω κι εγώ εσένα. Τότε, το βάρος της αμαρτίας δεν θα επιβαρύνει εσένα αλλά εκείνον. Θα χάσεις βέβαια εκείνα τα λεφτά, αλλά εάν τον συγχωρέσεις, θα κερδίσεις την ησυχία της ψυχής σου.
Π: Δύσκολα, πολύ δύσκολα είναι αυτά που μου ζητάς, Κύριε, αλλά διαισθάνομαι πως αξίζει να προσπαθήσω ν’ ακολουθήσω το λόγο Σου. Ευχαριστώ που με βοήθησες να λύσω και αυτό το ζήτημα. «καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ, ἀμήν.»

Mathew Pole Μετάφραση από τα Ρουμανικά: π. Ηλίας Ι. Φρατσέας
Σημ.: Το κείμενο πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Newsweek» (12-8-1995)

και στο Ρουμανικό περιοδικό «Invierea» (1-5-1999).

«Ενοριακή Ευλογία» Φεβρουαρίου 2001 Τεύχος 104

Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα

Με τη Χάρη του Θεού, για μία ακόμη χρονιά, μπήκαμε στην περίοδο του ευλογημένου Τριωδίου και σε λίγο και στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή για την εορτή του Πάσχα. Και μας καλεί η Εκκλησία σε εντατικοποίηση του Πνευματικού αγώνα μας και στη λήψη σοβαρών αποφάσεων για την καλλιέργεια βαθύτερης και ουσιαστικότερης σχέσεως με το Θεό.

Το παραπάνω κείμενο είναι ενδεικτικό των αγώνων που καλούμαστε να διεξάγουμε, ώστε η σχέση μας με το Θεό να μην είναι στο τέλος εμπαιγμός του Θεού και ύβρις. Όλοι μας είμαστε αμαρτωλοί και έχουμε πάθη και αδυναμίες που γνωρίζουμε και άλλα που αγνοούμε.  Ας ξεκινήσουμε με πνεύμα ταπεινό που θα αναγνωρίζουμε το ελλιπές και θα ζητούμε το έλεος του Θεού και δύναμη από Αυτόν για να αλλάξουμε, γιατί δυστυχώς τις περισσότερες φορές καμαρώνουμε για τα πάθη και τα λάθη μας και απαιτούμε από το Θεό  να συμμορφωθεί Αυτός προς τα δικά μας «θέλω», ωσάν να έχει ανάγκη ο Θεός εμάς!

ΚΑΛΟ ΤΡΙΩΔΙΟ! – ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!