ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

 

Τα δύο μήλα

Το  μικρό κορίτσι κρατούσε δύο μήλα στα χέρια της. Η μητέρα της, απαλά και με ένα χαμόγελο, ζήτησε από την μικρή πριγκίπισσά της: "θα μπορούσες να δώσεις στη μαμά ένα από τα δύο μήλα;" Το κορίτσι κοίταξε τη μητέρα της για λίγα δευτερόλεπτα και δάγκωσε ξαφνικά το ένα μήλο και έπειτα γρήγορα το άλλο.

Η γυναίκα αισθάνθηκε ένα πάγωμα χαμόγελου στο πρόσωπό της και προσπάθησε πολύ να μην δείξει την απογοήτευσή της. Ήταν αναστατωμένη που η αγαπημένη της κόρη δεν ήθελε να μοιραστεί μαζί της τα μήλα...

Ξαφνικά, το κορίτσι έδειξε ένα από τα δαγκωμένα μήλα και είπε: "Μαμά, πάρε αυτό, είναι πιο γλυκό!"...

Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα.

Η έναρξη του σχολικού έτους αποτελεί κάθε χρόνο και την αφορμή προβληματισμού για την παιδεία που παρέχουμε στο παιδιά μας, δηλαδή, στην ουσία για τις αρχές και το ήθος που θέλουμε εμείς, η «προηγούμενη» από αυτά γενιά να τους προσφέρουμε. Γιατί η παιδεία που παρέχεται στη νεότητα είναι το ήθος που βιώνει η προηγούμενη γενιά.

Παιδεία δεν είναι μόνο οι γνώσεις, θεωρητικές και πρακτικές, που παρέχουμε στα παιδιά, αλλά παιδεία είναι και το ήθος και η καλλιέργεια του χαρακτήρα, γιατί αξία δεν έχει μόνο η κατοχή της γνώσης αλλά κυρίως ο τρόπος χρήσης της.  

Έτσι, η μικρή μας ιστορία θέλει να δείξει το ήθος που προσέφερε η μητέρα στο παιδί της και η όποια αρχική απογοήτευσή της προήλθε από το γεγονός ότι περίμενε από την κόρη της να συμπεριφερθεί έτσι όπως η ίδια τής δίδαξε όχι με τα λόγια της μόνο αλλά με τη δική της ζωή και συμπεριφορά.

Ας μην ξεχνούμε ότι «τα πρώτα γράμματα», η πρώτη θεμελιώδης και βασική παιδεία είναι αυτή που παίρνει το παιδί από τους γονείς στο σπίτι από τη στιγμή της γεννήσεώς του ή καλύτερα και από τη στιγμή της συλλήψεώς του, γιατί και το έμβρυο αντιλαμβάνεται τη συμπεριφορά της μητέρας και αντίστοιχα αντιδρά. Και μάλιστα όλα αυτά χαράσσονται ανεξίτηλα στα παιδιά και, αν για κάποιον λόγο σε κάποια περίοδο της ζωής τους τα ξεχάσουν, θα έρθει στιγμή που θα ξαναβρεθούν στην επιφάνεια.  

Ας φροντίσουμε, λοιπόν, να δώσουμε στα παιδιά μας από τη μικρή τους ηλικία τα καλύτερα υλικά και να θέσουμε τα στερεότερα θεμέλια πάνω στα οποία θα οικοδομήσουν το χαρακτήρα τους.

 

                Πώς να καταστρέψετε αποτελεσματικά το παιδί σας.

Από μικρό να μην του αρνείστε τίποτα. Δίνετέ του ό,τι επιθυμεί, ό,τι ζητάει, ιδίως όταν πεισματώνει και κλαίει. Έτσι θα μεγαλώσει και θα πιστεύει πως οι άλλοι τού οφείλουν τα πάντα, πως έχει μόνο δικαιώματα.

Όταν αρχίσει να ξεστομίζει βρισιές, εσείς να γελάτε. Έτσι θα του δώσετε να καταλάβει ότι είναι πολύ έξυπνο!

Μην του λέτε ποτέ: «Αυτό είναι κακό!». Έτσι λένε μόνο τα παλιά μυαλά. Όταν αργότερα συναντήσει στη ζωή του δυσκολίες και θα υποστεί το κακό, τότε θα έχει την βεβαιότητα πως η κοινωνία είναι που το αδικεί.

Μαζεύετε εσείς ό,τι παρατάει εδώ κι εκεί -βιβλία, ρούχα, παπούτσια... Μην του πείτε ποτέ: «Μάζεψέ τα, βάλ' τα στη θέση τους». Έτσι θα πιστέψει πως η μάνα είναι δούλα του, και πως για όλα είναι υπεύθυνοι πάντα οι άλλοι.

Αφήστε το να βλέπει τα πάντα (προπαντός στην τηλεόραση!) και να διαβάζει τα πάντα, χωρίς ποτέ να το καθοδηγείτε. Το παιδί σας είναι ατσίδα και ξέρει να διακρίνει! Η μόρφωσή του θα γίνει έτσι πολύ πλατειά!

Μην του δίνετε καμιά πνευματική αγωγή. Να κοροϊδεύετε μπροστά του την πίστη, την Εκκλησία, τους παπάδες κι εκείνους που τους ακολουθούν. Όταν το παιδί μεγαλώσει, «θα διαλέξει από μόνο του».

Δίνετέ του μπόλικο χαρτζιλίκι. για να μη νιώθει κατώτερο από τους άλλους και «να μη στερηθεί ό,τι στερηθήκατε εσείς». Όταν μεγαλώσει, θα είναι βέβαιο πως την αξία στον άνθρωπο τη δίνει το χρήμα, αδιάφορο πώς αποκτήθηκε.

Μην του λέτε ποτέ: «Κάνε αυτό» ή «Μην κάνεις εκείνο», γιατί έτσι το καταπιέζετε, δεν σέβεστε την ελευθερία του και την προσωπικότητά του. Μπορεί μάλιστα να του δημιουργήσετε... ψυχικά τραύματα! Όταν μεγαλώσει, θα νομίζει πως η ζωή είναι μόνο να διατάζεις, ποτέ ν' ακούς.

Να τσακώνεστε, να βρίζεστε, να προσβάλλετε ο ένας τον άλλον μπροστά του χωρίς ντροπή. (Μην ανησυχείτε, έτσι δεν θα του δημιουργήσετε ψυχικά τραύματα!). Αργότερα, όταν παντρευτεί, θα του φαίνεται φυσικό να κάνει τα ίδια.

Όταν αρχίσει να μπλέκεται στα δίκτυα του ερωτισμού και της φιληδονίας, εσείς κλείστε τα μάτια σας. Μην του μιλήσετε, μην το συμβουλέψετε. Αφήστε το να βγάλει τα μάτια του, αφού «αυτό είναι φυσιολογικό».

Να παίρνετε πάντα το μέρος του μπροστά στους δασκάλους και τους γείτονες. Μην πιστεύετε ποτέ ότι «το αγγελούδι σας» μπορεί να κάνει αναποδιές και ατιμίες. Βρίστε εκείνους που φιλικά και καλοπροαίρετα σας αναφέρουν κάτι σχετικό. Είναι συκοφάντες και ζηλιάρηδες.

Όταν θα πάτε στο αστυνομικό τμήμα, όπου το μάζεψαν γιατί έκλεψε ή γιατί πήρε ναρκωτικά, φωνάξτε δυνατά μπροστά σε όλους ότι είναι ένα παλιόπαιδο, ένας αλήτης, ότι θυσιαστήκατε για το καλό του αλλά δεν μπορέσατε ποτέ να το συμμαζέψετε. Έτσι εσείς θα βγείτε καθαροί.

Ετοιμαστείτε για μια ζωή γεμάτη πόνο και τύψεις. Θα την έχετε.

Από το βιβλίο, «Μητέρα, πρόσεχε!», εκδ. Ι. Μ. Παρακλήτου, 2007, σσ. 107-109.