ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 22                                                       13 και 14.4.2013

Οι Αγίες Σοφία, Πίστη, Ελπίδα, Αγάπη

Στα χρόνια του αυτοκράτορα της Ρώμης Αδριανού (117-138 μ.Χ.), στην Ρώμη ζούσε η οικογένεια της χριστιανής Σοφίας, της οποίας ο άνδρας είχε πεθάνει. Η Σοφία είχε τρεις κόρες, στις οποίες είχε δώσει τα χριστιανικά ονόματα Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη. Όλος ο κόσμος μιλούσε για την ομορφιά των τριών κοριτσιών, αλλά και την αρετή τους. Ο αυτοκράτορας, όταν έμαθε γι’ αυτές, διέταξε νε τις συλλάβουν και να τις παρουσιάσουν μπροστά του. Της ζήτησε να απαρνηθούν την πίστη στο Χριστό και να λατρεύσουν τα είδωλα. Όταν αρνήθηκαν, ο αυτοκράτορας πίστεψε πως επειδή ήταν και οι τρεις μαζί, γι’ αυτό επέμεναν. Θέλησε λοιπόν να τις χωρίσει, ώστε η καθεμιά να μην έχει συμπαράσταση από τις άλλες και έτσι να λυγίσουν.

Κράτησε λοιπόν την δωδεκάχρονη Πίστη. Της ζήτησε να θυσιάσει στην θεά των ειδώλων Άρτεμη. Όταν η κοπέλα αρνήθηκε και μάλιστα περιγελούσε το άγαλμα της Αρτέμιδος, ο αυτοκράτορας διέταξε να την οδηγήσουν σε πολλά βασανιστήρια. Ακόμη και σε μία πυρωμένη σχάρα την ξάπλωσαν, για να την κάψουν ζωντανή. Όμως η παρέμβαση του Θεού, έκανε την σχάρα να μην αναδύει καμία θερμότητα, με αποτέλεσμα ο αυτοκράτορας να εξοργιστεί και να διατάξει να αποκεφαλίσουν την Πίστη.

Την άλλη μέρα έφεραν μπροστά του την δεκάχρονη Ελπίδα. Και εκείνη αρνήθηκε να θυσιάσει στην Άρτεμη και τους άλλους θεούς των ειδώλων και τότε ο αυτοκράτορας διέταξε να την βασανίσουν. Παρά τους πόνους από τα μαρτύρια, η Ελπίδα φώναζε στον βασιλιά ότι δεν επρόκειτο να αλλάξει τη πίστη της. Εκείνος διέταξε νε την ρίξουν μέσα σ’ ένα χάλκινο λεβέτι (καζάνι), στο οποίο έβραζε μείγμα πίσσας και ρητίνης (ρετσίνας). Το χάλκωμα μάλιστα έλιωσε από την δύναμη της φωτιάς, ενώ το μείγμα χύθηκε έξω και έκαψε πολλούς ειδωλολάτρες που βρίσκονταν έξω και έβλεπαν. Η Ελπίδα όμως δεν έπαθε τίποτα! Τότε ο αυτοκράτορας οργισμένος διέταξε να την αποκεφαλίσουν.

Τελευταία ήρθε μπροστά στον αυτοκράτορα η εννιάχρονη Αγάπη. Στις προτροπές του τυράννου να αλλάξει την πίστη της, η μικρή Αγάπη του απάντησε: «Μη σε ξεγελά η μικρή ηλικία μου και μη νομίσεις ότι θα με ξεγελάσεις. Είμαι καρπός της ίδιας ρίζας με τις αδερφές μου». Ο τύραννος διέταξε να την βασανίσουν κι αυτή, αλλά και να ετοιμάσουν μία πυρακτωμένη κάμινο. Στις προτροπές του να ομολογήσει ότι η Άρτεμις είναι η αληθινή θεά, η Αγάπη έτρεξε και μπήκε μόνη της μέσα στο πυρακτωμένο καμίνι. Όσοι ήταν κοντά έβλεπαν λευκοφορεμένους νέους να ψάλλουν και να προσεύχονται μαζί με την Αγάπη. Όταν εκείνη βγήκε άθικτη από το καμίνι, ο αυτοκράτορας διέταξε να την αποκεφαλίσουν.

Η μητέρα των τριών κοριτσιών, η αγία Σοφία, πήρε τα σώματά τους και τα έθαψε. Τρεις ημέρες και τρεις νύχτες έμεινε μπροστά στον τάφο τους και παρακαλούσε το Θεό να την πάρει κι αυτήν κοντά στις κόρες της και εκείνες να μεσολαβήσουν με τις προσευχές τους να γίνει αυτό που η μητέρα τους ζητούσε. Έτσι και έγινε.

Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη τους την 17^η Σεπτεμβρίου. 

  

 Ερμηνευτικά σχόλια

Πίστη, Ελπίδα, Αγάπη: τα ονόματα αυτά τα χρησιμοποιεί ο Απόστολος Παύλος στην Α’ προς Κορινθίους επιστολή, για να δείξει ποια είναι τα πνευματικά όπλα των χριστιανών σ’ αυτόν τον κόσμο, προκειμένου να έχουμε την βοήθεια του Χριστού. Πιστεύουμε στον Αναστημένο Χριστό, ελπίζουμε ότι δεν θα μας ξεχνά στη ζωή μας και στα προβλήματά μας και ότι θα είναι μαζί μας όλες τις ημέρες της ζωής μας και αγαπάμε τόσο Εκείνον, όσο και όλους τους ανθρώπους, ακόμη κι εκείνους που μας κάνουν κακό. Μόνο που η πίστη και η ελπίδα είναι για την παρούσα ζωή. Η αγάπη είναι για την αιωνιότητα. Με την αγάπη θα είμαστε για πάντα κοντά στο Χριστό.

δωδεκάχρονη, δεκάχρονη, εννιάχρονη: ο Χριστός καλεί όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως ηλικίας, καταγωγής, φύλου, μόρφωσης να τον ακολουθήσουν, να πιστέψουν σ’ Αυτόν και να τον ομολογήσουν στον κόσμο με την πίστη και τα έργα τους.  Θα μπορούσαμε εύκολα να πούμε ότι τα μικρά παιδιά δεν χάλασε ο κόσμος αν αρνηθούν το Χριστό. Θα είχαν χρόνο αργότερα στη ζωή τους να τον βρούνε και Εκείνος θα τους συγχωρούσε. Όμως τα τρία κορίτσια δεν λογαριάζουν τίποτα μπροστά στην αγάπη του Χριστού. Δεν ήταν φανατικά με την πίστη τους, αλλά χωρίς αυτήν, ήξεραν πως τίποτε δεν είχε νόημα στη ζωή τους. Και αυτό καλούμαστε από την μικρή μας ηλικία να το ζήσουμε. Και ο Χριστός δεν θα μας αφήσει.

λευκοφορεμένους:  ο Χριστός έστελνε τους αγγέλους Του να ενισχύσουν τις αγίες, ώστε να έχουν θάρρος και δύναμη. Πόσες φορές αναρωτιόμαστε αν είμαστε μόνοι μας στη ζωή μας, αν ο Θεός μας θυμάται. Αν εμείς δεν Τον ξεχνούμε και είμαστε αποφασισμένοι να είμαστε κοντά Του, κι Εκείνος μας βοηθά να αντέξουμε όλες τις δυσκολίες.

η μητέρα: αυτό που θα περιμέναμε όλοι από την μητέρα των τριών κοριτσιών ήταν να τις προτρέψει να αλλαξοπιστήσουν για να ζήσουν, για να μην τα στερηθεί. Φαίνεται όμως ότι η μητέρα αυτή μεγάλωσε τα κορίτσια της ως προσωπικότητες, ως ελεύθερες υπάρξεις που ήξεραν μόνες τους τι έπρεπε να κάνουν. Στο μαρτύριό τους δεν εμφανίζεται η μάνα, ούτε για να τις δώσει θάρρος ούτε για να τις αποτρέψει. Ξέρουν από μόνες τους τι θέλουν. Είναι ένα ωραίο παράδειγμα για όλους μας, να γνωρίζουμε από την μικρή μας ηλικία τι πρέπει να κάνουμε και πού να πιστέψουμε και να μην περιμένουμε τα πάντα έτοιμα από τους γονείς και τους μεγαλύτερους, αλλά να προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι είναι όμορφο. Η σχέση μας με το Χριστό μας το μαθαίνει αυτό, γιατί μόνο τότε είμαστε αληθινά ελεύθεροι.

τύραννος: ο αυτοκράτορας δεν αγαπούσε τους ανθρώπους που διοικούσε, αλλά τους εξουσίαζε. Αγαπούσε μόνο τον εαυτό του και την δική του δύναμη. Έτσι, παρέμεινε ασυγκίνητος μπροστά στα θαύματα που έβλεπε. Η κακία τον έκανε τύραννο. Έτσι συμβαίνει και στη ζωή μας. Πολλοί άνθρωποι δεν βλέπουν το καλό που κάνουμε σ’ αυτούς, αλλά λειτουργούν ως τύραννοι απέναντί μας. Εμείς ας τους συγχωρούμε.

στον ουρανό μαζί με τις κόρες της:  το ταξίδι της ζωής είναι το πιο μεγάλο δώρο που μας έχει δώσει ο Θεός. Αν εμείς έχουμε ως εφόδια σ’ αυτό το ταξίδι την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη σ’ Εκείνον, τότε βρίσκουμε νόημα και δύναμη στη ζωή μας, όσες δυσκολίες κι αν υπάρξουν. Κι εδώ υπάρχει η αληθινή σοφία στη ζωή. Δεν είναι σοφός μόνο αυτός που γνωρίζει πράγματα, γράμματα, που έχει εμπειρίες. Σοφός είναι εκείνος που πιστεύει στο Χριστό και προχωρά στη ζωή μαζί μ’ Εκείνον!

Ερωτήσεις

1.       Γιατί η αγία Σοφία έδωσε αυτά τα ονόματα στις κόρες της;

2.       Τι έκανε τις τρεις κοπέλες να μην υπολογίσουν τίποτε, ούτε καν την παιδική τους ηλικία, αλλά να παλέψουν για το Χριστό;

3.       Τι θα περιμέναμε να κάνει η αγία Σοφία όταν έβλεπε τις κόρες της να υποφέρουν;

4.       Γιατί ο αυτοκράτορας δεν συγκινήθηκε βλέποντας τις αγίες να νικούν τον πόνο και τα μαρτύρια;

5.       Ποιος είναι ο αληθινά σοφός στη ζωή;

Συμπέρασμα

Για να βρούμε την αληθινή σοφία στη ζωή μας, χρειάζεται να ταξιδεύουμε με την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη στο Χριστό!

Απολυτίκιο Αγίων Σοφίας, Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης (ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον)

Ως ελαία κατάκαρπος ανεβλάστησας εν ταις αυλαίς του Κυρίου, Σοφία μάρτυς σεμνή και προσήγαγες Χριστώ καρπόν ηδύτατον τους της νηδύος σου βλαστούς, δι' αγώνων ευαγών, Αγάπην τε και Ελπίδα σων τη θεόφρονι Πίστει· μεθ' ων δυσώπει υπέρ πάντων ημών.

Ας παίξουμε

Πόσες λέξεις κρύβονται ανάποδα στη … σκουλικαντέρα;;;!!!!!

ΑΙΦΟΣΟΙΚΞΗΓΦΞΚΟΙΗΤΣΙΠΚΞΗΓΦ

ΚΛΚΑΔΙΠΛΕΚΞΗΓΚΛΟΗΠΑΓΑΛΚΞΗΓΘΙΣΟΝΝΑΡΥΤΚ

ΞΗΓΙΟΘΥΤΡΗΜΩΡΚΞΑΣΔΕΣΔΓΦΙΝΙΜΑΚΜΝΗΓΦΞ

ΚΣΟΦΑΤΚΞΗΓΛΚΞΓΗΗΣΑΤΣΑΝΑΞΗΞΚΛΣΟΤΣΙΡΧ