ΣΑΒΒΑΤΟ, 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 5η
Ο ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΡΤΩΝ & ΤΩΝ ΙΧΘΥΩΝ
Διήγηση
Ο Χριστός κάποια στιγμή βρέθηκε σε έναν έρημο τόπο. Ο κόσμος όμως Τον αναζητούσε κι έτσι ο Χριστός πήρε το καΐκι και έφτασε κοντά τους. Λυπήθηκε που είδε πολλούς αρρώστους, τους γιάτρεψε και στη συνέχεια μίλησε στο λαό όλη την ημέρα.
Όταν έπεσε το δειλινό, τον πλησίασαν οι μαθητές Του και του είπαν: «Ο τόπος είναι ερημικός και η ώρα πια περασμένη. Διώξε τον κόσμο να πάνε στα χωριά για ν’ αγοράσουν φαγητά να φάνε». Ο Ιησούς όμως τους είπε: «Δεν υπάρχει λόγος να φύγουν, δώστε τους εσείς να φάνε». Κι αυτοί του λένε: «Δεν έχουμε εδώ παρά πέντε ψωμιά και δύο ψάρια». Κι αυτός είπε: « Φέρτε τα μου εδώ».
Έδωσε εντολή στους ανθρώπους να καθίσει πάνω στο χορτάρι για φαγητό. Πήρε τα πέντε ψωμιά και τα δύο ψάρια, έστρεψε το βλέμμα Του στον ουρανό, προσευχήθηκε, τα ευλόγησε, έκοψε τα ψωμιά σε κομμάτια και τα έδωσε στους μαθητές κι αυτοί με τη σειρά τους τα μοίρασαν στο πλήθος. Το ίδιο έκανε και με τα ψάρια. Έφαγαν όλοι και χόρτασαν. Και μάζεψαν τα περισσεύματα από τα κομμάτια, δώδεκα κοφίνια γεμάτα. Αυτοί που έφαγαν ήταν περίπου πέντε χιλιάδες άντρες, χωριστά οι γυναίκες και τα παιδιά.
Αμέσως μετά ο Ιησούς υποχρέωσε τους μαθητές να μπούνε στο καΐκι και να πάνε να Τον περιμένουν στην απέναντι όχθη, μέχρις ότου Εκείνος να διαλύσει τα πλήθη.
Ερωτήσεις
Α. Ποιες ήταν οι δύο ενέργειες του Χριστού, πριν οι μαθητές Του πούνε ότι η ημέρα πέρασε;
Β. Πώς πολλαπλασιάστηκαν τα ψωμιά και τα ψάρια;
Γ. Για να φάνε πέντε χιλιάδες άντρες, πόσα ψωμιά και ψάρια θα χρειάζονταν κανονικά; (ένα ψωμί = δύο άνθρωποι, ένα ψάρι=ένας άνθρωπος)
Δ. Γιατί ο Χριστός τάισε τους ανθρώπους;
Ε. Η Εκκλησία ασχολείται μόνο με το Ευαγγέλιο ή και το φαγητό των ανθρώπων;
Σχόλια
λυπήθηκε: ο Χριστός είχε πολλή αγάπη και ως άνθρωπος, όταν έβλεπε πονεμένους και στενοχωρημένους ανθρώπους, από αρρώστιες και άλλα προβλήματα, τους έδινε θεραπεία και λύση
μίλησε όλη την ημέρα: ο Χριστός δεν έκανε μόνο θαύματα. Κυρίως μιλούσε στους ανθρώπους και τους έλεγε για την Βασιλεία του Θεού, την Εκκλησία, τον τρόπο ζωής που θα τους έφερνε στον Παράδεισο
το δειλινό: οι άνθρωποι χόρτασαν πνευματική τροφή, την διδασκαλία του Ευαγγελίου. Όμως υπάρχει και η πείνα, που πρέπει να ικανοποιηθεί.
έστρεψε το βλέμμα στον ουρανό: ο Χριστός προσεύχεται και κάνει το θαύμα. Κάθε κίνηση του Χριστού προϋποθέτει την προσευχή. Δεν είναι μαγεία το θαύμα. Μας διδάσκει ο Χριστός την αξία της προσευχής στο Θεό- Πατέρα.
Έφαγαν όλοι και χόρτασαν: όταν κανείς ζητάει το Θεό, τότε βρίσκει και την υλική τροφή.
δώδεκα κοφίνια: πολύ μεγάλος αριθμός περισσευμάτων.
πέντε χιλιάδες άντρες: μεγάλος αριθμός ανθρώπων.
Προβληματισμοί- εντοπισμός στο σήμερα
Α. Η Εκκλησία θέλει ο άνθρωπος να γεύεται την πνευματική τροφή. Τα παιδιά τρέφονται πνευματικά όταν ακούνε τον Λόγο του Θεού στην Εκκλησία, στο κατηχητικό, όταν προσεύχονται, όταν κοινωνούνε. Από κει και πέρα η Εκκλησία ευλογεί και την υλική τροφή, το φαγητό του ανθρώπου, γιατί το θεωρεί δώρο του Θεού.
Β. Κάθε φορά που τρώμε, χρειάζεται να κάνουμε το σταυρό μας, να προσευχόμαστε στο Θεό να ευλογεί την τροφή μας και να μας αγιάζει. Η τροφή χρειάζεται να είναι προϊόν της εργασίας και του κόπου μας. Και τα παιδιά μπορούν να εργάζονται με τον τρόπο τους στο σπίτι, βοηθώντας στις δουλειές, ώστε η τροφή να είναι προϊόν και του κόπου τους.
Γ. Σήμερα έχουμε αφθονία των υλικών αγαθών, της τροφής, πετάμε φαγητά, τρώμε στα fast food, ενώ υπάρχουν συνάνθρωποί μας που στερούνται και λαοί στον κόσμο που δεν έχουν καθόλου να φάνε, με αποτέλεσμα τα παιδιά, ιδίως, να πεθαίνουν από την πείνα. Ας μάθουμε να εκτιμούμε την τροφή και να μην αρνούμαστε να φάμε όποιο φαγητό κι αν υπάρχει στο σπίτι.
Δ. Εκτός από την τροφή η Εκκλησία αγιάζει κάθε ανθρώπινο έργο, διότι έτσι βοηθιέται ο άνθρωπος να είναι τίμιος στη ζωή του, αλλά και να είναι ευγνώμων στο Θεό που τον βοηθά .
Ε. Ας ρωτήσουμε τον ιερέα της ενορίας μας πού υπάρχει συσσίτιο, πού η Εκκλησία δίνει φαγητό σε ανθρώπους που δεν έχουν, αλλά και πώς μπορούν τα παιδιά να βοηθήσουν ανθρώπους που πεινάνε.
ΣΤ. Οι χριστιανοί παλιά διάλεγαν μία ημέρα της εβδομάδας που τρώγανε πολύ λίγο και τα χρήματα που θα χαλούσαν για το φαγητό τα προσέφεραν ελεημοσύνη στους φτωχούς. Ας το σκεφτούμε με τα παιδιά, μία φορά τον μήνα να κρατάμε κάτι από το χαρτζιλίκι μας, από τα γλυκά, τις σοκολάτες, τα παγωτά, για ανθρώπους που δεν έχουν να φάνε.
Ζ. Η εποχή μας βάζει ως προτεραιότητά της το φαγητό. Πολλοί άνθρωποι από τη στιγμή που θα σηκωθούν η πρώτη τους έγνοια είναι τι θα φάνε. Ας μάθουμε η πρώτη μας σκέψη να είναι η προσευχή στο Θεό και η ευχαριστία μας προς Αυτόν για τη ζωή που μας δίνει και να Τον δοξάζουμε για κάθε τροφή που μας δίνει.
Συμπέρασμα
Η Εκκλησία ευλογεί την τροφή, πρώτα την πνευματική και στη συνέχεια την υλική, δοξάζοντας το Θεό για την αγάπη Του.
π. Θ.Μ.
