«τὰς ἐντολὰς οἶδας· ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι.»
Σε πολλούς, σήμερα, η τήρηση των εντολών φαίνεται περιττή, άλλοτε αυστηρή θέση της Εκκλησίας, άλλοτε κατάλοιπο του παρελθόντος και του συντηρητισμού, ενώ ταυτόχρονα ακούγονται απόψεις πως ο Θεός είναι Θεός αγάπης και συγχώρεσης και έτσι η εντολές και η τήρησή τους μπορούν να παραθεωρηθούν.
Όπως βλέπουμε στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, ο Χριστός δεν παρείδε τις εντολές, αλλά αυτές τις εντολές προτάσσει ως απάντηση στο ερώτημα του πλουσίου για το πως θα σωθεί. ¨Εφήρμοσε τις εντολές και θα σωθείς¨ λέει ο Χριστός. Όμως, συμπληρώνει και κάτι ακόμη, το οποίο είναι η ειδοποιός διαφορά της ποιότητας της εφαρμογής των εντολών. Αυτό, το να μοιράσει την περιουσία του στους φτωχούς και να τον ακολουθήσει, είναι η ένδειξη του κινήτρου της εφαρμογής των εντολών. Δηλαδή, θα κάνεις αυτό που κάνεις με κίνητρο την αγάπη στο Χριστό, στο Θεό. Εφαρμόζουμε τις εντολές, όχι κανέναν άλλο λόγο, αλλά από αγάπη για το πρόσωπο του Θεού. Ακολουθούμε Αυτόν. Θυσιάζουμε κάτι από το εαυτό μας, τα συμφέροντά μας, τα δικαιώματά μας γι΄ Αυτόν. Ίσως ο πλούσιος να μην μπήκε καν σε δίλημμα για την εφαρμογή του νόμου, μπορεί να μην τον παρενέβη για να κρατήσει την αξιοπρέπεια ή την υπόληψη της θέσης του ή της οικογένειάς του, όχι όμως για να μην λυπήσει το Θεό. Και εδώ είναι αξία της προσπάθειας, της θυσίας. (Άλλο να νηστεύεις για το Θεό, και άλλο να κάνεις δίαιτα για να αδυνατήσεις, ή γιατί το επέβαλε ο γιατρός).
Έτσι λοιπόν, και μεις σήμερα, καλούμαστε να εφαρμόζουμε το νόμο, τις εντολές του Θεού με κίνητρο την αγάπη στο πρόσωπό του. Και όσο θα προσπαθούμε το πρόσωπο θα μας αποκαλύπτεται και όσο μας αποκαλύπτεται, τόσο θα προσπαθούμε.
