«Καί πεσόντες προσεκύνησαν Αὐτῷ» (Ματθ. β´ 11). Αὐτοὶ ποὺ εἶχαν λατρεύσει τὰ ἄστρα μὲ φόβο καὶ τρόμο, τώρα μὲ μεγάλη χαρὰ πίπτουν στὸ ἔδαφος καὶ λατρεύουν τὸν ζῶντα Κύριο, ὁ ῾Οποῖος ἦλθε στὴ γῆ γιὰ νὰ τοὺς ἐλευθερώση ἀπὸ τὴν δουλεία τους στὰ ἄστρα καὶ ἀπὸ τὴν πίστι τους στὴν τυφλὴ μοῖρα.
«Καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν Αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν». Τοῦ ἔφεραν τρία δῶρα, τὰ ὁποῖα ὑπoδήλωναν ἀνεπίγνωστα τὴν ῾Αγία καὶ Ζωοποιὸ Τριάδα, εἰς τὸ ῎Ονομα τῆς ῾Οποίας τὸ Παιδίον ᾿Ιησοῦς ἦλθε μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων, καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἔκαναν γνωστὸ τὸ τριπλὸ λειτούργημα τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ: Βασιλικό, ῾Ιερατικὸ καὶ Προφητικὸ - διότι ὁ χρυσὸς συμβολίζει τὴν Βασιλεία, ὁ λίβανος τὴν ῾Ιερωσύνη καὶ τὸ μύρο τὴν Προφητεία ἤ τή Θυσία.
Τὸ νεογέννητο Παιδίον θὰ ἦταν Βασιλεὺς τῆς αἰωνίου Βασιλείας, ὁ ἀναμάρτητος ῾Ιερεὺς καὶ ὁ Προφήτης, ὅπως δὲ οἱ περισσότεροι Προφῆτες πρὸ Αὐτοῦ, θὰ θανατωνόταν. Εἶναι φανερὸ σὲ ὅλους ὅτι ὁ χρυσὸς δηλώνει Βασιλέα καὶ τὴν Βασιλεία του• εἶναι φανερό ὅτι τὸ λιβάνι δηλώνει προσευχὴ ἤ ἱερωσύνη• καὶ εἶναι ἐπίσης φανερὸ ἀπὸ τὴν ῾Αγία Γραφή ὅτι τὸ μύρο δηλώνει ἀθανασία (ἀφθαρσία): ὁ Νικόδημος ἤλειψε τὸ νεκρὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ μὲ μύρο (᾿Ιωάν. ιθ´ 39, 40• πρβλ. Ψαλμ. μδ´ 8), καὶ ἄλειφαν τὰ σώματα γιὰ νὰ τὰ συντηρήσουν ἀπὸ τὴν φθορὰ καὶ ἀποσύνθεσι, γιὰ νὰ τὰ διατηρήσουν λίγο περισσότερο ἀπὸ τὴν φρίκη τῆς καταστροφῆς τοῦ θανάτου.
῾Ο κόσμος ἐπρόκειτο νὰ φωτισθῆ ἀπὸ τὸν Χριστὸ ὡσὰν μὲ χρυσό• ἐπρόκειτο νὰ γεμίση μὲ προσευχές, ὅπως ὁ Ναὸς πληροῦται μὲ τὴν εὐωδία τοῦ θυμιάματος• καὶ ὅλο τὸ σύμπαν ἐπρόκειτο νὰ διαπερασθῆ ἀπὸ τὴν εὐωδία τῆς διδασκαλίας Του καὶ τοῦ Σώματός Του ὡσὰν μὲ μύρο.
᾿Επιπλέον, τὰ τρία ἐκεῖνα δῶρα συμβολίζουν τὸ διαρκὲς (ἀνθεκτικὸ) καὶ τὸ ἀπαράλλακτο: ὁ χρυσὸς παραμένει χρυσός, τὸ λιβάνι παραμένει λιβάνι καὶ τὸ μύρο παραμένει μύρο: κανένα ἀπὸ αὐτὰ δὲν χάνει τὴν φύση του στὸ πέρασμα τοῦ χρόνου. Μετὰ ἀπό χίλια χρόνια ὁ χρυσὸς ἀκόμη λάμπει, τὸ λιβάνι καίει καὶ τὸ μύρο διατηρεῖ τὴν εὐωδία του. Δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ εὕρουν στὴν γῆ τρία ἄλλα πράγματα, τὰ ὁποῖα τόσο πιστὰ νὰ συμβολίζουν τὴν ἐπίγεια ἀποστολὴ τοῦ Χριστοῦ ἤ τὰ ὁποῖα θὰ ἔδειχναν καθαρώτερα καὶ ἐκφραστικώτερα τὸν διαρκῆ -τὸν αἰώνιο - χαρακτῆρα τοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ στὴν γῆ καὶ ὅλων τῶν πνευματικῶν καὶ ἠθικῶν ἀξιῶν, τὶς ὁποῖες ἐκόμισε στὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν οὐρανό.
῎Εφερε ἀλήθεια καὶ προσευχὴ καὶ ἀθανασία. Μὲ ποιό ἄλλο πρᾶγμα στὴν γῆ θὰ μποροῦσε ἡ ἀλήθεια νὰ ἀντιπροσωπευθῆ καλύτερα παρὰ μὲ τὸν χρυσό; Κάνε ὅ,τι θέλεις μὲ τὸν χρυσὸ καὶ αὐτὸς θὰ κρατήση τὴν λάμψη του. Μὲ ποιό ἄλλο πρᾶγμα στὴν γῆ θὰ μποροῦσε ἡ προσευχὴ νὰ ἀντιπροσωπευθῆ καλύτερα παρὰ μὲ τὸ λιβάνι; ῞Οπως ὁ καπνὸς τοῦ θυμιάματος διαποτίζει ὅλο τὸν Ναό, ἔτσι καὶ ἡ προσευχὴ διαποτίζει ὅλη τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ὅπως ὁ καπνὸς ἀνέρχεται ὑψηλά, ἔτσι καὶ ἡ προσευχὴ ἀνεβάζει τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου στὸν Θεό: «Κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν Σου» (Ψαλμ. 140/141, 2). Εἶναι βέβαια ἀλήθεια ὅτι καὶ ἄλλα πράγματα ἀναδίδουν καπνό, ἀλλὰ κανεὶς ἄλλος καπνὸς σὰν τοῦ θυμιάματος δὲν μπορεῖ νὰ ἑλκύση τὴν ψυχὴ σὲ προσευχή.
Μὲ ποιό ἄλλο πρᾶγμα στὴν γῆ θὰ μποροῦσε ἡ ἀθανασία νὰ ἀντιπροσωπευθῆ καλύτερα παρὰ μὲ τὸ μύρο; ῾Η θνητότητα παράγει μία δυσοσμία, ἡ ἀθανασία εἶναι μία σταθερὴ εὐωδία.
Καὶ ἔτσι, οἱ ἀστρολόγοι ἀπὸ τὴν ᾿Ανατολὴ ἐξέφρασαν συμβολικὰ ὁλόκληρη τὴν Χριστιανικὴ πίστη, ἀρχίζοντας ἀπὸ τὴν ῾Αγία Τριάδα ὥς τὴν ᾿Ανάστασι καὶ τὴν ἀφθαρσία τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ καὶ αὐτῶν ποὺ θὰ Τὸν ἀκολοθοῦσαν. Δὲν εἶναι λοιπὸν ἁπλοῖ προσκυνηταί, ἀλλὰ προφῆται: προφῆται τῆς Χριστιανικῆς πίστεως καὶ τῆς ζωῆς καὶ τῶν ἔργων τοῦ Χριστοῦ.
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Επισκόπου Αχρίδος)
Λίγα λόγια για το θέμα του μήνα.
“ Ήρθε στον τόπο τον δικό Του και οι δικοί Του δεν Τον δέχτηκαν” (Ιωάν. 1, 11). Πραγματικά, οι Εβραίοι της εποχής Του, (από τους ιδιοκτήτες των καταλυμάτων μέχρι το Βασιλιά Ηρώδη), δεν δέχθηκαν τον Χριστό, ενώ οι Μάγοι ταξίδεψαν από μακριά για να Τον προσκυνήσουν! Δυστυχώς όμως, αυτός ο συγκλονιστικός λόγος του ευαγγελιστή παραμένει επίκαιρος. Μικρότεροι και μεγαλύτεροι δεν μπορούμε εύκολα να κάνουμε το μεγάλο βήμα: να γιορτάσουμε Χριστούγεννα με τον Χριστό. Ίσως να εκκλησιαζόμαστε, μπορεί και να κοινωνούμε. Βοηθάμε κάποιους που έχουν ανάγκη, μάς συγκινούν οι χριστουγεννιάτικες ιστορίες. Μένει όμως μόνιμα ο Χριστός μέσα μας; ή τελειώνοντας οι εορτές σταματά και η αναζήτησή Του;
Δυσκολευόμαστε πολύ να κατανοήσουμε ότι το νόημα των Χριστουγέννων είναι η συνεχής εκζήτηση του Χριστού! το να κατοικήσει Αυτός στις καρδιές μας, να Τον ακολουθήσουμε στην οδό της αγάπης προς τον συνάνθρωπο, ακόμη και προς εκείνον που μας ταλαιπωρεί, το να δεχτούμε ότι η αλήθεια της ζωής δεν είναι η κατανάλωση αλλά ο σταυρός και η ανάσταση, η σταύρωση της κακίας και η ανάσταση της αγάπης, η εμπιστοσύνη στο Θεό, όπως αυτή της Παναγίας και του Ιωσήφ, η συμμετοχή στην χαρά της Εκκλησίας όπως οι βοσκοί συμμετείχαν στον ύμνο των Αγγέλων, η αναζήτηση της Αλήθειας, όπως των Μάγων, πέρα από την αυτάρκεια της επιστήμης, η άρνηση της κακίας του Ηρώδη που έβλεπε τον πλησίον ως απειλή. Μόνον έτσι θα Τον δεχθούμε αληθινά!
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!
