«Εἴη
τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον...»
Στη χώρα που βρίσκεται στα νότια της Νεκράς Θάλασσας και τότε ονομαζόταν
Αυσίτιδα ζούσε κάποτε ένας άνθρωπος που ονομαζόταν Ιώβ. Ήταν δίκαιος και η ζωή του ήταν πολύ προσεχτική, σύμφωνη με
το θέλημα του Θεού. Είχε αποκτήσει επτά γιους και τρεις θυγατέρες. Είχε πολύ
μεγάλη περιουσία, κοπάδια από χιλιάδες γιδοπρόβατα και καμήλες, εκατοντάδες
βόδια και γαϊδούρια και πλήθος υπηρετών. Κάθε πρωί πρόσφερε θυσία στον Θεό και
τον παρακαλούσε να συγχωρέσει αυτόν και τα παιδιά του, αν είχαν κάνει κάτι
κακό.
Ο Θεός θέλησε να δοκιμάσει την
πίστη και την ευσέβεια του Ιώβ, γι’ αυτό επέτρεψε να περάσει σκληρές
δοκιμασίες. Μια μέρα λοιπόν έρχεται ένας υπηρέτης και του λέει: «Όλα σου τα
βόδια που όργωναν και τα γαϊδούρια που έβοσκαν εκεί κοντά τα άρπαξαν Σαβαίοι
ληστές. Σκότωσαν με τα ξίφη τους τους δούλους σου. Μόνον εγώ κατάφερα να
γλιτώσω κι έτρεξα να σου φέρω τα νέα». Ενώ μιλούσε ακόμα ο υπηρέτης,
έρχεται άλλος αγγελιαφόρος και του λέει: «Φωτιά έπεσε από τον ουρανό κι
έκαψε τα πρόβατα και τους δούλους σου. Τα έκανε όλα στάχτη! Μόνον εγώ γλίτωσα
και σου φέρνω τα νέα». Και τρίτος δούλος έρχεται σε λίγο και του λέει: «Τρεις
ομάδες Χαλδαίων ρίχτηκαν στις καμήλες και τις άρπαξαν και σκότωσαν τους δούλους
σου. Εγώ μόνο γλίτωσα». Και πριν καλά καλά τελειώσει κι αυτός, έρχεται
τέταρτος αγγελιαφόρος και φέρνει το πιο σκληρό μήνυμα: «Οι γιοι σου και οι
θυγατέρες σου έτρωγαν κι έπιναν στο σπίτι του μεγαλύτερου γιου σου. Ξαφνικά
φύσηξε δυνατός άνεμος από την έρημο, χτύπησε το σπίτι από παντού και το
γκρέμισε! Τα παιδιά σου πλακώθηκαν από τα ερείπια και σκοτώθηκαν όλα!».
Τότε ο Ιώβ σηκώθηκε, ξέσχισε τα ρούχα του και ξύρισε το κεφάλι του,
έπεσε καταγής, προσκύνησε τον Θεό και είπε: «Ο Κύριος μού τα έδωσε όλα, ο
Κύριος μού τα πήρε! Εγώ γυμνός βγήκα από την κοιλιά της μάνας μου, γυμνός θα
επιστρέψω στη μάνα γη. Ας είναι δοξασμένο το όνομα του Κυρίου!». Έτσι ο Ιώβ
παρά τις συμφορές δεν αμάρτησε.
Ο Θεός όμως θέλησε να τον δοκιμάσει ακόμα πιο σκληρά και του στέλνει μια
φοβερή αρρώστια. Το σώμα του γέμισε πληγές. Ο Ιώβ όλη μέρα έξυνε τις πληγές μ’
ένα όστρακο και καθόταν πάνω σε στάχτες και κοπριές χωρίς ελπίδα και περίμενε
μόνο να νυχτώσει και να περάσει η μέρα κι ο καιρός. Αλλά παράπονο δεν βγήκε από
το στόμα του για τον Θεό. Η γυναίκα του απελπισμένη κι αυτή του έλεγε: «Ακόμα
επιμένεις στην ευσέβειά σου; Βλαστήμα τον Θεό και πέθανε». Εκείνος της
απαντούσε: «Μιλάς σαν ανόητη. Μόνο τα καλά θα δεχόμαστε από τον Θεό; Δεν
πρέπει να δεχτούμε και τα άσχημα;».
Είδε ο Θεός την πίστη και την υπομονή του Ιώβ και βεβαιώθηκε πως ήταν
δίκαιος και τον ευλόγησε ακόμα πιο πολύ. Απέκτησε δεκατέσσερις χιλιάδες πρόβατα
και έξι χιλιάδες καμήλες, χίλια ζευγάρια βόδια και χίλια γαϊδούρια. Απέκτησε δε
και επτά γιους και τρεις θυγατέρες. Σε κανένα μέρος της γης δεν υπήρχαν πιο
όμορφα κορίτσια από τις κόρες του Ιώβ.
Έζησε άλλα εκατόν σαράντα χρόνια κι αξιώθηκε να δει τα εγγόνια των
εγγονών του. Πέθανε ευλογημένος από τον Θεό σε βαθιά γεράματα κι έγινε για
όλους μας παράδειγμα υπομονής και πίστης.
Ιστορίες
από την Παλαιά και Καινή Διαθήκη pemptousia.gr 20.04.2021
Λίγα
λόγια για το θέμα του μήνα
Φτάνουμε σε λίγο στη Μεγάλη
Εβδομάδα και θα ακούσουμε και πάλι την
ιστορία του πολύαθλου Ιώβ, όπως την
παρουσιάσαμε νωρίτερα, στην ακολουθία του εσπερινού τη Μ. Δευτέρα, Τρίτη,
Τετάρτη. Ο Ιώβ, ο
πολύπαθος, είναι η προεικόνιση του Ιησού Χριστού στην Παλαιά Διαθήκη. Αυτά τα
αναγνώσματα από το βιβλίο του Ιώβ προαναγγέλλουν το μεγάλο μυστήριο των παθών
του Κυρίου. Θα πάθει, θα εξουθενωθεί, θα πονέσει, θα φανεί
συντετριμμένος – νικημένος από τους εχθρούς Του, μα στο τέλος Αυτός θα
επικρατήσει με την Ανάστασή Του και θα βασιλεύσει αιώνια!
Για τη δική μας καθημερινότητα ας
έχουμε στο νου μας ότι:
·
Οι πειρασμοί δεν προέρχονται από τον
Θεό, αλλά από τα πάθη, τα λάθη και τις αμαρτίες των ανθρώπων και από τον
διάβολο. Ο Θεός είναι απείραστος και δεν πειράζει κανέναν. Επιτρέπει όμως τους
πειρασμούς, για να δοκιμασθεί η ελευθερία του ανθρώπου, για να αφυπνισθεί από
τον λήθαργο της αμαρτίας και να υποκινηθεί στον αγώνα για την κάθαρση από τα
πάθη, ούτως ώστε να μπορέσει να αποκτήσει κοινωνία με τον Θεό. Στους αγίους
επιτρέπει ο Θεός τους πειρασμούς για να λάμψει η αρετή τους και για να
καταστούν πρότυπα των πειραζομένων και παράδειγμα προς μίμηση.
·
Ο
διάβολος πειράζει τον Ιώβ, γιατί νομίζει ότι ο Ιώβ αγαπάει τον Θεό από
συμφέρον, επειδή ο Θεός τού τα έχει δώσει όλα.
· Από τον διάλογο του διαβόλου με τον Θεό αποδεικνύεται ότι ο διάβολος δεν έχει καμία δύναμη στον άνθρωπο και πως για ό,τι κάνει, παίρνει άδεια από τον Θεό. Άρα, το κακό δεν οφείλεται στον Θεό, αλλά ο Θεός το επιτρέπει για παιδαγωγικούς λόγους, για να μάθουμε.
·
Η
στάση της γυναίκας του Ιώβ ήταν καθαρά ανθρώπινη. Αντέδρασε όπως θα αντιδρούσε
ο συνηθισμένος άνθρωπος βλέποντας τα πάντα γύρω του να καταρρέουν. Φάνηκε όμως
ότι δεν είχε πίστη ούτε υπομονή
·
Το
τελικό αποτέλεσμα της υπομονής του Ιώβ ήταν να ευλογηθεί πολύ περισσότερο από
ό,τι στην αρχή. Ο Θεός επιβραβεύει όσους με πίστη υπομένουν τις δυσκολίες στη
ζωή τους
·
Στην
καθημερινή ζωή χρειάζεται υπομονή στον κόπο της εργασίας, στις σχέσεις με τους
συνανθρώπους μας, στον αγώνα να υπερβούμε τα πάθη και τις αδυναμίες μας, στην άσκηση της αρετής, όταν βλέπουμε
ότι τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά, και δεν πρέπει να απελπιζόμαστε
·
Ο π. Παΐσιος έλεγε με τον δικό του
χαρακτηριστικό τρόπο, ότι προσευχόμαστε και παρακαλούμε τον Θεό να μας δίνει
υπομονή, αγάπη, ταπείνωση, μετάνοια, κ.λ.π., και καλά κάνουμε. Αλλά πώς θα γίνει
αυτό; Ο Θεός δεν είναι μπακάλης, για να πάρει την σέσουλα και να μας δώσει ένα
κιλό υπομονή, ένα κιλό αγάπη, ένα κιλό ταπείνωση, κ.λ.π., αλλά επιτρέπει τους
πειρασμούς, τις θλίψεις, τις δυσκολίες και τις αποτυχίες, για να ταπεινωθούμε,
να δείξουμε υπομονή, αγάπη, να μετανοήσουμε ειλικρινά και τελικά να μπορέσουμε
να πραγματοποιήσουμε τον σκοπό της ζωής μας, που είναι η θέωση και η σωτηρία.
