Ο ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΘΕΟΣ!
Σε έναν από τους πιο όμορφους ύμνους της εκκλησιαστικής
μας παράδοσης, τον οποίο ψάλλουμε στον Εσπερινό των Χριστουγέννων, ακούμε τα
εξής λόγια: «Λαθών ἐτέχθης ὑπό τό Σπήλαιον,
ἀλλ’ οὐρανός σε πᾶσιν ἐκήρυξεν, ὥσπερ στόμα τόν Ἀστέρα προβαλλόμενος Σωτήρ. Καί
Μάγους σοι προσήνεγκεν, ἐν πίστει προσκυνοῦντας σε˙ μεθ’ ὧν ἐλέησον ἡμᾶς». «Κρυφά, σιωπηλά, γεννήθηκες, Σωτήρα, κάτω από τη στέγη
μιας σπηλιάς, κι όμως ο ουρανός διακήρυξε τον ερχομό Σου σε όλο τον κόσμο,
προβάλλοντας σαν στόμα που μιλά το Αστέρι. Και σου
πρόσφερε τους Μάγους, να σε προσκυνήσουν με πίστη. Μαζί τους ελέησε κι εμάς».
Από την μία ο σιωπηλός Θεός, ο οποίος γίνεται άνθρωπος
και έρχεται στον κόσμο αθόρυβα, κρυφά, χωρίς να μπορεί κάποιος να πιστέψει τη
Γέννησή Του. Από την άλλη, ο ουρανός διακηρύττει αυτόν τον ερχομό με το σημείο
του Άστρου, το οποίο το βλέπουν όλοι, αλλά μόνο οι Μάγοι κατανοούν τη σημασία
του.
Αυτό
συμβαίνει και στους καιρούς μας. Ο Χριστός γεννιέται αθόρυβα, σιωπηλά, στο
σπήλαιο της Εκκλησίας, εκεί όπου δεν συχνάζουν οι ισχυροί του κόσμου, οι
ένδοξοι, αυτοί για τους οποίους γίνεται συνεχώς λόγος. Στο σπήλαιο της
Εκκλησίας επίσης δεν είναι παρόντες οι περισσότεροι που βλέπουν τα Χριστούγεννα
ως έκφραση κατανάλωσης, φαγητού, διασκέδασης, ταξιδιού, διακοπών, αγορών. Δεν
είναι παρόντες αυτοί που δεν μπορούν να αγαπήσουν, να συγχωρήσουν, να
προσφέρουν ως δώρο τον εαυτό τους και την καρδιά τους, ώστε ο σιωπηλός Θεός να
τους δώσει την άφεση, την αλήθεια, τη σωτηρία, την ανάσταση. Κι όμως, το Άστρο
της πίστης παραμένει στον ουρανό του κόσμου και μας καλεί να το κοιτάξουμε, να
το εμπιστευτούμε, για να μας οδηγήσει στον Θεό που γεννήθηκε και γεννιέται κάθε
στιγμή για όποιον θέλει να ζήσει τη ζωή με το νόημα της σχέσης με τον Θεάνθρωπο
Λυτρωτή.
Ο
ουρανός αναγγέλλει τον ερχομό του σιωπηλού Θεού. Πόσοι όμως από εμάς κοιτούμε
προς τα πάνω; Συνήθως κοιτούμε δίπλα και μέσα μας, κάποτε και προς τα κάτω,
προς τον εαυτό των παθών, των επιθυμιών, του βολέματος, της συνήθειας. Τρεις
μόνο Μάγοι, επιστήμονες αστρονόμοι, φιλόσοφοι και αναζητητές είδαν προς τα
επάνω και κατάλαβαν, όταν γεννήθηκε ο Χριστός, την αλήθεια. Ήταν εκείνοι οι
οποίοι μελετούσαν, σκέπτονταν, παρατηρούσαν τον κόσμο και οικειοποιούνταν τη
γνώση, χωρίς όμως να μένουν στην αυτάρκειά της. Ένιωθαν ότι κάτι λείπει από τη
ζωή, για να έχει αυτή πλήρες νόημα. Ότι ο άνθρωπος, από μόνος του, δεν έχει τη
δύναμη να ξεπεράσει τη φθαρτότητα, τη θνητότητα, την αδυναμία να ζήσει για
πάντα. Ότι αυτός ο κόσμος έχει τόση ομορφιά, τόσα μυστικά, αλλά και μπορεί να
δώσει ελπίδα, όταν συντονιστεί με τον Πλαστουργό του, όταν ζητήσει την παρουσία
Του. Κι αυτή δεν μπορεί να είναι απρόσωπη, γενική, αφηρημένη, αλλά θέλει να
ενσαρκωθεί στο Πρόσωπο του Θεού που σιωπηλά γίνεται ένας από εμάς, για να μας
δώσει τη χάρη Του και να γίνουμε κι εμείς τα παιδιά Του, να γίνουμε ένα μαζί
Του.
Οι Μάγοι άκουσαν τον λόγο του Άστρου. Φωτίστηκαν από αυτό και το ακολούθησαν. Βρήκαν
τον Σωτήρα και Του πρόσφεραν τα δώρα τους. Χρυσό, διότι είναι ο βασιλιάς του
κόσμου, όχι ο εξουσιαστής, αλλά ο αγαπών. Λιβάνι, διότι είναι ο Θεός, όχι ο
τιμωρός, αλλά ο πατέρας και αδελφός. Σμύρνα, διότι είναι αυτός που θα
θυσιαζόταν, ώστε να λυτρωθούμε από τον θάνατο. Ήρθε, για να πεθάνει και να
αναστηθεί. Κι εμείς μαζί Του.
Στην
ένταση, τον θόρυβο του κόσμου και του καιρού, ο σιωπηλός Θεός μάς καλεί να
γιορτάσουμε στην Εκκλησία τον ερχομό Του με τη δική μας ταπεινή, σιωπηλή,
καρδιακή αγάπη προς όλους, προς κάθε εικόνα Του. Γιατί μόνον έτσι θα έχουν τα
Χριστούγεννα νόημα!
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Δημοσιεύθηκε στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» στο φύλλο της Τρίτης 24.12.2024
Λίγα λόγια για
το θέμα του μήνα
Αθόρυβα έρχεται ο Θεός
στη γη, κρύβει τη Δύναμή Του, καλύπτει τη Θεϊκή Ουσία Του, αλλά πάντα δείχνει
σημάδια της παρουσίας Του. Όταν στην Παλαιά Διαθήκη ο Μωϋσής ζήτησε να δει το
Θεό, έλαβε την απάντηση ότι δεν μπορεί
να δει άνθρωπος το πρόσωπο του Θεού και να ζήσει. Όμως,
συνεχίζει ο Θεός, «θα σου κάνω τη χάρη. Θα σταθείς σε μία σπηλιά. Θα περάσω από
μπροστά σου σκεπάζοντας την είσοδό της. Και όταν θα έχω περάσει, θα ελευθερώσω
την είσοδο και τότε θα δεις τα νώτα μου».
Και όταν ο προφήτης Ηλίας ζήτησε να δει και αυτός το Θεό, ο
Θεός τον ενημερώνει ότι θα προηγηθεί άνεμος δυνατός, θα ακολουθήσει σεισμός
ισχυρός, θα περάσει φωτιά, αλλά ο Θεός δε θα είναι στα στοιχεία αυτά τα φοβερά!
Ο Θεός θα ακολουθήσει με τη μορφή «αύρας λεπτής», δροσερό αεράκι στοργής και αγάπης.
Έτσι και στην ενανθρώπησή Του, έρχεται «λαθών», διακριτικά,
αλλά παράλληλα αφήνει τα σημεία της παρουσίας Του, ώστε οι
έχοντες ώτα να Τον ακούσουν, οι έχοντες μάτια να Τον δουν, οι έχοντες πόδια να
τρέξουν κοντά Του, οι έχοντες χέρια να Τον ψηλαφήσουν, οι έχοντες καρδιά να Τον
αισθανθούν, οι έχοντες νου να Τον καταλάβουν, οι έχοντες πίστη να Τον ζήσουν,
οι έχοντες ψυχή να Τον γευτούν «εἰς
ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον».
Και τώρα, και φέτος τα Χριστούγεννα,
θα προσπεράσει χαμογελώντας τα στολίδια μας. Θα ευλογήσει τα τραπέζια μας, αλλά
δεν θα μείνει σ' αυτά. Δεν θα πει όχι στην μικρή φιλανθρωπία μας, αλλά θα
γνωρίζει ότι δεν αρκεί για να γιατρέψει έναν κόσμο αδικίας κα ανισότητας. Θα
χτυπήσει την πρωινή καμπάνα, σαν μια ουράνια σάλπιγγα. Και πάλι «ΛΑΘΩΝ», στην
άγια τράπεζά Του μας περιμένει παιδί και τέλειος άνθρωπος συνάμα, γεννημένος,
σταυρωμένος κι αναστημένος, να μας ευλογήσει, να μας δοθεί, να κοινωνήσει μαζί
μας, να γίνει για μας το Νόημα των Χριστουγέννων.
«ΕΡΑΝΟΣ ΑΓΑΠΗΣ 2025»
Τα Χριστούγεννα είναι η
εορτή της Φιλανθρωπίας του Θεού προς τον άνθρωπο, αφού ο Θεός γίνεται τέλειος
άνθρωπος για να ελευθερώσει τον άνθρωπο από τα δεσμά της αμαρτίας. Αυτές τις
ημέρες και η Ιερά Μητρόπολή μας, μάς καλεί με τον «Έρανο της Αγάπης» να ενισχύσουμε τις κοινωνικές και τις
φιλανθρωπικές δραστηριότητες της τοπικής μας Εκκλησίας.
.JPG)
.jpg)
