Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
Στὰ παλιὰ χρόνια, δηλαδὴ πρὶν
ἀπὸ τὸ 1800, ὑπῆρχαν ὅπως εἶναι γνωστό, πολλοὶ ληστές, ποὺ στήνανε καρτέρι στὰ
σταυροδρόμια καὶ λήστευαν τοὺς περαστικούς.
Kάποιος λοιπὸν ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς
ἀρχιληστές εἶχε βάλει μερικοὺς συντρόφους νὰ στήνουν τὸ καρτέρι τους σὲ ἕνα
σταυροδρόμι ποὺ ἦταν ἀναγκαστικὸ πέρασμα γιὰ τοὺς περαστικοὺς πεζοπόρους ἀπὸ τὴν μία πόλη στὴν
ἄλλη. Καὶ ὅποιον περνοῦσε, εἴτε ἦταν μόνος του εἴτε ἦταν δύο εἴτε τρεῖς, τοὺς
λήστευαν. Καὶ μετὰ τοὺς ἄφηναν νὰ φεύγουν, χωρίς νά τούς κάνουν κακό. Δὲν τοὺς
τραυμάτιζαν, δὲν τοὺς κακοποιοῦσαν.
Κάποτε
πέρασε ἀπ’ αὐτὸ τὸ σταυροδρόμι κὶ ἕνας ἅγιος μοναχός. Ἐκεῖνος, ἀφού τὸν
σταμάτησαν βέβαια καὶ τὸν λήστεψαν, - τί νὰ πάρουν ἀπὸ ἕναν μοναχό τέλος πάντων
ὅ,τι εἶχε – δὲν ἔφυγε. Παρακάλεσε τοὺς ληστές νὰ τὸν ὁδηγήσουν στὸ λημέρι τοῦ
ἀρχηγοῦ τους.
-
Tί
τὸν θέλεις;
-Ά,
λέει ὁ μοναχός, θὰ σᾶς πῶ κάτι πολὺ σπουδαῖο. Σὲ λίγο θὰ περάσει ἕνας πολὺ
μεγάλος καὶ πλούσιος ἔμπορος φορτωμένος διαμάντια, ἀλλά θέλω νὰ τοῦ πῶ πῶς θὰ
εἶναι ντυμένος, γιὰ νὰ τὸν καταλάβετε, γιατί θάχει μαζί του πολλὰ κουρέλια.
Ἔτσι
καὶ ἔγινε, ὄχι γιὰ νὰ μὴν τοῦ χαλάσουν τὸ χατίρι ἀλλὰ γιὰ τὶς ἀπολαβὲς ποὺ θὰ
εἶχαν. Τὸν πῆγαν λοιπόν.. .
Μόλις
συναντήθηκε ὁ μοναχὸς μὲ τὸν ἀρχιληστή, τοῦ λέγει: «Θὰ καλέσεις ὅλους τους
ἀνθρώπους σου ἐδῶ, γιὰ νὰ τοὺς πῶ αὐτὸ τὸ μεγάλο νέο, διότι εἶναι πολὺ σπουδαῖο».
Πράγματι,
λοιπόν, ἐκεῖνος τοὺς μάζεψε.
Ά,
λέει ὁ μοναχός, κάποιος λείπει. Νὰ μοῦ τὸν φέρετε κι αὐτὸν.
Ὁ
μάγειρας λείπει, αὐτὸς μαγειρεύει τώρα γιὰ τὸ μεσημέρι.
Ὄχι,
νὰ τὸν φέρετε.
Πᾶνε,
λοιπόν, ἀλλά ἐκεῖνος δὲν ἤθελε νὰ ’ρθεί. Τὸν ἅρπαξαν ὄμως μὲ τὸ ζόρι καὶ τὸν
ἔφεραν μπροστὰ στὸ μοναχό.
Μόλις
ὁ μάγειρας ἀντίκρισε τὸν μοναχό, δὲν ἤθελε νὰ τὸν βλέπει.
Ἀλλὰ
οὔτε καὶ ὁ μοναχὸς γύρισε νὰ τὸν δεῖ.
Ἀντιθέτως
ὁ μάγειρας ἄρχισε νὰ τρέμει, νὰ τρέμει πολύ.
Τὸν
ρωτάει λοιπὸν ὁ μοναχός: «Γιατί τρέμεις, μάγειρα;»
-Ε,
– ἀναγκάστηκε ἐκεῖνος νὰ ὁμολογήσει, – ὅτι ἦταν διάβολος ποὺ εἶχε
μετασχηματιστεῖ σὲ ἄνθρωπο, γιὰ νὰ παρακολουθεῖ ἀπὸ κοντὰ αὐτὸν τὸν ἀρχιληστή.
Ὁ
ἀρχιληστὴς ὅμως αὐτός, εἶχε μία πολὺ καλὴ συνήθεια.
Προσευχόταν
στὴν Παναγία καθημερινά. Καὶ πῶς προσευχόταν;
Διάβαζε
κάθε μέρα τοὺς Χαιρετισμούς. Πρωὶ καὶ μεσημέρι καὶ βράδυ. Τὴν καλὴ αὐτὴ
συνήθεια τὴν πῆρε ἀπ’ τὴ μάνα του. Τὴν πῆρε ἀπ’ τὸ σπίτι του, ποὺ τοῦ εἶχε
μάθει τοὺς Χαιρετισμοὺς ἀπὸ μικρὸ παιδί, καὶ ἔτσι τοὺς ἤξερε ἀπὸ στήθους.
Δηλαδὴ ἀπὸ μνήμης, καὶ τοὺς ἔλεγε χωρὶς νὰ τοὺς διαβάζει.
Βέβαια,
ἀργότερα πῆρε τὸν κακὸ τὸ δρόμο κι ἔγινε ληστής, παρὰ ταῦτα ὅμως, τοὺς
Χαιρετισμοὺς δὲν τοὺς εἶχε ἀφήσει οὔτε μία μέρα. Ἔτσι ἡ Παναγία βρισκόταν κοντά
του καὶ τὸν φύλαγε.
Καὶ
τὸν φύλαγε, ἐπειδὴ ἡ Παναγία περίμενε μία εὐκαιρία γιὰ νὰ τὸν σώσει, νὰ τὸν
φέρει σὲ μετάνοια, ν’ ἀλλάξει ζωή, νὰ σωθεῖ.
Ὁ
μάγειρας διάβολος, εἶχε σταλεῖ πάλι ἀπ’ τὸν ἀρχισατανά γιὰ νὰ τὸν σκοτώσει καὶ
νὰ πάρει τὴν ψυχή του στὴν Κόλαση. Δὲν μποροῦσε ὅμως γιατί τὸν ἐμπόδιζαν οἱ
Χαιρετισμοὶ τῆς Παναγίας. Περίμενε λοιπὸν μία εὐκαιρία. Ποιά; Τὸ πότε θὰ
ξεχνοῦσε ἔστω καὶ μία φορά, ἔστω καὶ μία μέρα, νὰ ἀπαγγείλει ὁ ἀρχιληστὴς τοὺς
Χαιρετισμοὺς τῆς Παναγίας. Τότε θὰ ἦταν ἀφύλακτος ἀπὸ τὴν προστασία Της, θὰ
προκαλοῦσε ἀνάμεσα στοὺς ληστές καὶ τοὺς συντρόφους του κάποια φασαρία, γιὰ τὴ
μοιρασιά κι ἐκεῖνοι μὲ τὴν προτροπὴ βέβαια του διαβόλου μάγειρα θὰ τὸν σκότωναν
καὶ ἔτσι θά ‘παιρνε τὴν ψυχή του στὴν Κόλαση.
Μὰ
ἡ Παναγία τὸν προστάτευε καὶ τὸν προστάτευε χάριν τῶν Χαιρετισμῶν. Μπορεῖ νὰ ἦταν
ληστής, ἀλλὰ δὲν ἦταν φονιάς. Παρὰ ταῦτα ὅμως τοὺς Χαιρετισμοὺς δὲν τοὺς ἄφησε.
Μπορεῖ ἡ ζωή του νὰ ἦταν ἄσχημη, νὰ ἦταν κακή, νὰ ἦταν ἀντιευαγγελικὴ, ἀλλὰ ὁ
Θεὸς ποὺ δὲν θέλει τὸν θάνατο τοῦ ἁμαρτωλοῦ ὡς τὸ ἐπιστρέψαι καὶ ζεῖν αὐτόν,
καὶ ἀκούγοντας καὶ τὶς μεσιτίες καὶ τὶς παρακλήσεις τῆς Παναγίας Μητρός Του,
τοῦ ἔδωσε τὴν εὐκαιρία γιὰ νὰ σωθεῖ. Μόλις λοιπὸν ὁ ἀρχιληστὴς ἄκουσε αὐτὴ τὴν
ὁμολογία ἀπὸ τὸν μάγειρο διάβολο, ἀμέσως φωτίσθηκε. Κατάλαβε τὰ τραγικά του λάθη,
τὶς ἁμαρτίες του, καὶ κείνη τὴ στιγμὴ μετανόησε καὶ σώθηκε.
Ἡ μετάνοιά του συγκλόνισε καὶ
τοὺς ἄλλους ληστές, τοὺς συντρόφους του, καὶ μὲ τὶς ὁδηγίες τοῦ ἁγίου ἐκείνου
μοναχοῦ ὅλοι τους ὁδηγήθηκαν στὸ μεγάλο μυστήριο τῆς εὐσπλαχνίας τοῦ Θεοῦ,
δηλαδὴ στὴν Ἱερὰ Ἐξομολόγηση. Καὶ μὲ τὴν ἔμπρακτη ἀποκατάσταση ὅλων τῶν
κλοπιμαίων, ὅλοι οἱ ληστές μαζὶ μὲ τὸν ἀρχιληστὴ σώθηκαν.
Τοὺς
ἔσωσαν οἱ Χαιρετισμοὶ τῆς Παναγίας!
Οἱ
Χαιρετισμοὶ λοιπὸν, ἔχουν τεράστια σωτηριώδη σημασία, ὅταν τοὺς διαβάζουμε ἢ
τοὺς ἀπαγγέλουμε κάθε βράδυ μὲ πίστη καὶ εὐλάβεια. Μᾶς χαρίζουν τὴν πλέον
ἀποτελεσματικὴ βοήθεια στὴν προσπάθειά μας καὶ στὸν ἀγῶνα ποὺ κάνουμε κάθε
μέρα, γιὰ νὰ νικήσουμε τὰ πάθη μας. Γιὰ νὰ νικήσουμε τὸ κακό, τὴν ἁμαρτία καὶ
τὸν διάβολο. Ἄλλωστε Ἐκείνη μᾶς προτρέπει καὶ μᾶς λέγει «φωνάξτε με», ἢ «φωνάζετέ
με», «φωνάζετε τὸ ὄνομά μου κι ἐγώ θὰ σᾶς βοηθῶ».
Νὰ
μὲ καλεῖτε ἢ μὲ τὸ «Ὑπεραγία Θεοτόκε βοήθει μοι», ἢ μὲ τὸ «Ὑπεραγία Θεοτόκε
βοήθησέ μας», ἢ «σῶσον με», ἢ «σῶσον ἠμᾶς». Ἄλλωστε εἶναι καὶ λειτουργικὸς
ὕμνος. Κάθε φορά ποὺ ἀναφέρουμε τὸ ὄνομα τῆς Παναγίας μας στὴ Θεία Λειτουργία,
στὸν ὄρθρο ἢ τὸν ἑσπερινό, οἱ ἱεροψάλτες μας νὰ ἀπαντοῦν «Ὑπεραγία Θεοτόκε
σῶσον ἠμᾶς».
«Κι
ἐγώ θὰ ἔλθω», μᾶς ὑπόσχεται ἡ Παναγία, «θὰ σᾶς βοηθήσω, καὶ θὰ σᾶς βοηθήσω σὲ
ὅλες σας τὶς ἀνάγκες, σὲ ὅλους τούς πειρασμοὺς τῆς ζωῆς σας, στὰ βάσανα, στὶς
θλίψεις καὶ στὶς στενοχώριες. Θὰ εἶμαι πάντοτε κοντά σας, μεσίτρια ἀκόμα καὶ
ὅταν θὰ βγαίνει ἡ ψυχή σας, γιὰ νὰ σᾶς φυλάξω ἀπὸ τὰ ἐναέρια δαιμόνια. Ἀλλὰ καὶ
στὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Υἱοῦ μου καὶ Κριτοῦ τῶν πάντων καὶ κεῖ θὰ εἶμαι κοντά
σας.»
Τὸ
εὔχομαι εἰς ὅλους σας, κι ἐσεῖς νὰ τὸ εὔχεσθε σὲ μένα, Ἀμήν.
π. Στέφανος Ἀναγνωστόπουλος
Λίγα
λόγια για το θέμα του μήνα
Η προσευχή αποτελεί πρώτον ομολογία της
πίστεώς μας στην παντοδυναμία του Θεού και στη δύναμη που δίνει Αυτός στους
Αγίους, αλλά και ομολογία συναίσθησης της αδυναμίας μας να πορευθούμε στην ζωή
μας όπως ο Θεός ευαρεστείται! Γι΄ αυτό η ατομική μας προσευχή μάς στηρίζει
καθημερινά, ενώ η κοινή προσευχή και λατρεία στην Εκκλησία είναι τροφοδοσία
Θείας Χάριτος και Ενέργειας!
ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2024
Με
τη Χάρη του Θεού θα προσπαθήσουμε και φέτος να τελέσουμε στο Ναό μας
Σαρανταλείτουργο, από τις 15 Νοεμβρίου (έναρξη νηστείας Χριστουγέννων), 7.00 με
9.00 περίπου, κάθε πρωί, προσευχόμενοι στον Θεό να ελεεί και να φωτίζει τους ζώντες, και να συγχωρήσει και
αναπαύσει τους κεκοιμημένους, των οποίων τα ονόματα μνημονεύουμε στην ιερά
πρόθεση.
